เล่าถึงไหน ( อีก ) แล้ว ก็ไม่รู้
เฮ้ออออ...
ขี้หลงขี้ลืมเสียจริงช่วงนี้
อิอิอิ
ไปไหนไม่ได้ก็ต้องนั่งสตาร์บัคส์
นั่งอยู่นานพอสมควร
คือนั่งตั้งแต่เย็น ๆ น่ะ
จนจวนจะถึงเวลาต้องเข้าเกท
ไม่รู้นั่งไปได้ยังไง
ยังคงเจอเภสัชกรสาวสวยที่ร้านขายยา
และเด็กร้านสตาร์บัคส์หน้าตาดี
ความจริงที่ต้องนั่งร้านนี้ก็เพราะว่า
ต้องการชาร์ตแบตแท็บเล็ตนั่นเอง
คือ อีห่าแท็บเล็ตของข้าพเจ้าเนี่ย
มันเป็นแป๊ะซะปลาช่อนอะไรไม่ทราบ
สงสัยเสื่อมสมรรถภาพทางการอมไฟเอาไว้กับตัว
ว่าง่าย ๆ ก็คือ แบตเสื่อม นั่นแหละ
ซื้อมายังไม่ถึงชาติเลย
เสื่อมซะละ
อีโนเกียซื้อมาเป็นสามสี่ห้าชาติ
ยังไม่เห็นเกิดอาเพศเหตุร้ายใด ๆ
เผลอ ๆ ตายแล้วเกิดใหม่ชาติหน้าก็คงยังใช้ได้
นี่แหละ ที่เขาเรียกว่า
เทคโนโลยีข้ามชาติ อย่างแท้จริง
5555
( อย่าลืมเก็บที่ชาร์ตแบตเอาไว้ด้วย เผื่ออนาคตแม่มเลิกผลิต
จะได้ไม่ต้องวุ่นวาย 5555 )
ซัมซุงไม่ได้เรื่องเลย
งวดหน้าจะซื้อมะนาว เอ๊ย! มะละกอ เอ๊ย! กล้วย เอ๊ย! ส้ม เอ๊ย! แอ๊ปเปิ้ล เอ๊ย! ถูกแล้ว!!!!
ดีกว่า
อย่างแม็คบุ๊คที่ใช้อยู่นี่ก็ซื้อมานานปี น่าจะตั้งแต่ปี 2552
ถ้าจำไม่ผิด
2558 ปีนี้ ผ่านมา 5-6 ปีแล้ว
ทุกวันนี้ก็ยังใช้อยู่อย่างสนุกสนาน
ใช้งานได้ดีไม่มีทรยศ
( อุตส่าห์ชมแล้วก็อย่ามีอันเป็นไปเสียล่ะ ^^ )
เปิดเป็นวันเป็นชาติก็ได้ เคยเปิดทิ้งไว้สามวันติดทั้งที่อายุอานามพี่แกก็มากแล้ว
ก็ยังทำงานได้ปกติ
ดีเยี่ยมมาก ๆ
พูดถึงเรื่องการใช้ข้าวของ
ที่บ้านข้าพเจ้าค่อนข้างใช้ของได้ทนทานนานปีเหมือนกัน
มีขันอยู่สองใบ
ตั้งแต่จำความได้ ข้าพเจ้าก็ไม่เคยเห็นมันเป็นอะไรเลย ไอ้ขันนี่
แม่บอกว่า ซื้อตั้งแต่คราวตาเสีย ( ชีวิต )
ซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ แต่คิดว่าคงจะจริง
เพราะข้าพเจ้าจำไม่ได้ ( จึงเชื่อแม่เอาไว้ก่อน )
ถ้าไม่จริงก็โทษแม่ข้าพเจ้าก็แล้วกัน
5555
ตาข้าพเจ้าเสียน่าจะประมาณปี 2534
ปีนี้ 2558
24 ปี
พระเจ้า!!!!
ขันทั้งสองใบยังอยู่ยงคงกระพัน
ขณะที่ขันใบอื่น ๆ แตกหักเสียหายไปหมดแล้ว
นับเป็นขันคู่บ้านคู่เรือนของเราจริง ๆ
ข้าพเจ้าเคยพลิกดูตรงก้นขัน
เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า
ไทยรุ่งเรืองพลาสติก
ไม่รู้ว่าบริษัทนี้มันเจ๊งไปหรือยัง
ขายของคุณภาพดีซะขนาดนี้
คือ ขันสองใบ ใช้ได้ 24 ปี ( และมีแนวโน้มจะยังใช้ได้ต่อไปอีกนาน
อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะ 30 ปี ถ้าไม่มีใครลักไปเสียก่อน )
ลองคิดดู
24 ปีผ่านไป ยังไม่ได้ขายขันอีกเลย
อยากเห็นโรงงานพลาสติกเจ้านี้มาก ๆ
จะไปอุดหนุนอีกสักสองใบ
5555
กลับบ้านคราวที่ผ่านมา ข้าพเจ้าถ่ายรูปมันเอาไว้
กลัวคนอื่นจะหาว่ามุสาวาทา
5555
เห็นขาว ๆ นี่ไม่ใช่อะไร
ฝาชักโครก
หะแรกก็ว่าจะถ่ายมันดี ๆ หน่อย
แต่รีบ
เลยเอากล้องแท็บเล็ต ( แบตเสื่อม ) มาถ่าย
ขันก็ไม่ได้ขัด
ดำซะ
คิดว่าวันหลังจะไปขัดให้มันดี ๆ
ถ่ายให้สวย ๆ
เก็บเอาไว้เสียหน่อย
บันทึกปูมประวัติไว้ด้วย
ผ่านไปสักร้อยปี หรือพันปี
( เห็นเขาบอกพลาสติกมันย่อยสลายยาก )
ขันใบนี้ก็จะกลายเป็นขันศักดิ์สิทธิ์
เป็นขันประจำตระกูล
ถ้าถึงตอนนั้นยังมีการเล่นหวยกันอยู่
ก็คิดว่า
คงมีคนมากราบไหว้บูชาเป็นแน่
55555
อ้าว
นี่จะพูดเรื่องเชียงใหม่
ไถลไปไกลอีกแระ
T_T
ขี้เกียจพิมพ์แล้วด้วย
ง่วงนอนด้วย
ตอนต่อไปเถอะครับพี่น้อง
ราตรีสวัสดิ์
Arty
28 01 2558
