ว่าจะอัพเดทเรื่องเชียงใหม่
ก็ดันง่วงนอน
จึงเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ไปก่อน
เพราะขืนพูดไปเดี๋ยวพูดผิดพูดถูกจะยุ่งกันใหญ่
วันก่อนมีคนไข้มาทำฟัน
เป็นคนไทยนี่แหละ
แต่มีแฟนเป็นฝรั่ง
ตอนแรกว่าจะมาถอนฟันเพื่อจัดฟัน
ตามการส่งต่อของหมอจัดฟัน
แต่พอมาถึง
ฝรั่งซึ่งเป็นแฟนก็ถาม
ว่าทำไมต้องถอนฟัน
และก็บอกว่า
ไม่อยากให้แฟนถอนฟันเลย
เพราะกลัวว่าหน้าจะงุ้มเหมือนแม่มด
หลังจากจัดฟันแล้ว
เขาชอบฟันแบบนี้ของแฟนมากกว่า
เขาถามว่าไม่ถอนฟันได้ไหม
ข้าพเจ้าก็บอกว่าได้
แต่เคสอย่างนี้
ถ้าไม่อยากให้หน้างุ้ม
และไม่อยากถอนฟัน
ก็ต้องผ่าตัด
เขาก็ถามเรื่องนั้นเรื่องนี้อีก
ข้าพเจ้าจึงบอกว่า
รายละเอียดหรือถ้าอยากเปลี่ยนแผนการรักษา
ก็คุยกับหมอจัดฟันนะครับ
ประเด็นก็คือ ข้าพเจ้าไม่ได้สนใจเรื่องราวที่คุยอะไรนัก
เพราะยังไงก็ต้องไปปรึกษาหมอจัดฟันอยู่ดี
ข้าพเจ้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่ที่สงสัยคือ
ฝรั่งคนนี้ทำงานอะไร
555
ข้าพเจ้าจึงถามกับแฟนของเขา
ก็บอกว่า
เป็นนักเขียน
ถึงว่า
คำพูดคำจาหรือการอธิบายขยายความนี่
คือไม่ใช่คนทั่วไปแน่ ๆ
แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ถามต่อว่า
เขาชื่ออะไร เขียนหนังสือชนิดไหน
เพราะขี้เกียจพูดคุย
อุตส่าห์หนีมาอยู่ไกลจากศูนย์กลางของฝรั่งแล้ว
ก็ยังไม่วาย
ต้องเจอกันอีก
ไม่รู้เป็นอย่างไร
ข้าพเจ้ามักมีดวงสมพงษ์กับชาวต่างชาติ
เมื่อวานก็มาอีกละ
คราวนี้ไม่ใช่ฝรั่ง
แต่ก็พูดภาษาอังกฤษ
เดา ๆ ดูน่าจะเป็นคนสิงคโปร์
หรือไม่ก็ฮ่องกง
แก่แล้ว ประมาณ ๘๐ ปี
แต่ก็ยังแข็งแรง
พูดภาษาอังกฤษสำเนียงดีมาก
ก็สนทนากันเป็นภาษาอังกฤษ
ช่วงนี้มีข่าวน่าสนใจหลายข่าว
แต่ข้าพเจ้าก็ขี้เกียจวิเคราะห์วิแคระ
ไม่อยากพูดถึงเรื่องข่าวใด ๆ ทั้งสิ้น
อีกอย่างหนึ่งคือ
ตอนนี้ก็ง่วงนอนมาก
เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้าต้องนอนแต่หัวค่ำ
เพราะต้องตื่นแต่เช้า
พูดเรื่องฝรั่ง
วันก่อนก็เกี่ยวข้องกับฝรั่งอีกละ
แต่คราวนี้ไม่ได้มาทำฟัน
เป็นเพื่อนของเพื่อน
ไว้เล่าเรื่องเชียงใหม่จบ
จะเล่าเรื่องฝรั่งคนนี้ให้ฟัง
ก็แล้วกัน
เอวัง
๑๗ มกราคม ๒๕๕๗
