ตั้งแต่วันที่ 25 ธันวาคม 2557 เป็นต้นมา
ข้าพเจ้าก็มีธุระปะปังเยอะไปหมด
ทำให้ไม่ค่อยมีเวลามาอัพเดทบล็อกสักเท่าไหร่
หรือแม้กระทั่งโซเซียลเน็ตเวิร์ค
ก็ทิ้งร้างไว้
ความจริงก็มีเรื่องจะพูดมากมาย
แต่ก็ไม่พูดจะดีกว่า
วันนี้ตอนเช้า
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปงานรับปริญญาของเพื่อน
เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยม
และเป็นงานรับปริญญาโท
เมื่อวาน
ข้าพเจ้านั่งดูเส้นทางที่ต้องขับรถไป
หะแรกก็นึกจะใช้บริการรถสาธารณะ
แต่นึก ๆ แล้ว
ก็ให้รำคาญใจ
และดูเหมือนรถสาธารณะกับข้าพเจ้าจะไม่ค่อยถูกกัน
หรือความจริงอาจถูกกัน
แต่ไม่ค่อยถูกใจข้าพเจ้า
จึงเลือกที่จะขับรถไปเอง
ความจริงที่จะไม่ขับรถไปเอง
ก็กลัวว่าจะไม่มีที่จอด
เพราะงานใหญ่แบบนี้
คนต้องเยอะแน่ ๆ
เปิดกูเกิ้ลดู
เห็นเขาว่ามี
แต่ไม่แน่ใจอีกนั่นแหละ
แต่ก็คิดว่า
ลองเสี่ยงดูแล้วกัน
ว่าด้วย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ข้าพเจ้าไม่ได้เข้าไปแถวนั้น
น่าจะสักสิบสามปีได้
เข้าไปครั้งล่าสุดตอน ม. 6
ถ้าจำไม่ผิด
ไปแข่งขันวิชาชีววิทยา
ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีอยู่หรือเปล่า
มันต้องแข่งรอบคัดเลือกก่อน
พอผ่านแล้วก็จะได้มาแข่งที่ ม. อีกครั้งหนึ่ง
ข้าพเจ้าเคยมาแข่ง 2 ครั้ง
ตอน ม. 5 ครั้งหนึ่ง
และตอน ม. 6 อีกครั้งหนึ่ง
ซึ่งนั่นก็เป็นความทรงจำที่ไม่ค่อยเลือนลางนัก
แต่ก็ไม่ได้ชัดเจน
อีกทั้งสมัยนั้น
ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ขับรถมาเอง
( คนอื่นขับ )
สอบถามไปยังน้องที่ข้าพเจ้าจำได้ว่ากำลังเรียนที่ ม.เกษตร
สมมติว่า ชื่อ น้องตูน ก็แล้วกัน
( 5555 )
น้องตูน ก็บอกว่ามีที่จอดรถ
ข้าพเจ้าจึงใจชื้นขึ้นมาได้บ้างว่า
โอเค เราขับรถไปได้
ตื่นประมาณตีห้ากว่า ๆ
เนื่องจากดูในเน็ตแล้ว
มันบอกว่า
เดินทางด้วยทางด่วน
เวลาน่าจะประมาณครึ่งชั่วโมง
กะว่า
ออกจากที่พักซักตีห้าครึ่ง
ก็คงถึงโน่นประมาณหกโมงเช้า
ซึ่งหกโมงเช้า ก็คงยังมืดมาก
เพราะข้าพเจ้ามีประสบการณ์ตื่นนอนตอนเช้าหลายวัน
จะเริ่มสว่าง ๆ ก็ประมาณ หกโมงครึ่ง
คือหน้าหนาวแสงเช้ามันมาช้า
ก็ขับไป
ได้แต่ภาวนาบอกไอ้อ้วนว่า
อย่าหลงทางนะเฟร้ยยย
( ไอ้อ้วนมันชอบหลงทาง )
ก็ไม่หลงทาง
ถึง ม. เกษตร ได้สมความตั้งใจ
แต่ปัญหาคือ
มันมืดมาก
และอาคารจอดรถที่คาดว่าจะเอารถเข้าไปจอด
ก็ไม่รู้อยู่ตรงไหน
ในที่สุด
ก็หลงทางอยู่ใน ม.เกษตร
...จนได้ T_T
คลำ ๆ ทาง ไป ๆ มา ๆ
มองป้ายก็ไม่ค่อยเห็น
จะถามใครก็คิดว่าเขาคงยังไม่ตื่น
ยามก็ไม่ค่อยจะมี
โชคดี
ขับมาสักพัก
เจอยาม
ก็ถามยาม
แต่ขับไปตามที่บอกก็ไม่เห็นจะเกิดมรรคผลอันใด
แต่ก็ยังขับไปเรื่อย ๆ
แวะเข้าไปตรงนั้นตรงนี้บ้าง
เลี้ยวเข้าเลี้ยวออก
ไปตามยถากรรม
คิดแล้วแต่เทพไท้จะบันดาลก็แล้วกัน
5555
ผ่านคณะวิทยาศาสตร์
พอคุ้นอยู่บ้าง
วนไปวนมาหลายรอบ
จึงได้ที่จอด
ซึ่งไม่ใช่อาคารจอดรถ ( ที่อุตส่าห์วางแผนไว้แต่แรก T_T )
แต่ก็ถือว่าเป็นที่จอดรถที่ดีมาก
คือ
ตรง โรงอาหารกลาง 2
( ตามบัตรจอดเขาเขียนว่าอย่างนี้ )
แต่มันก็ช่างห่างไกลจากคณะวิศวะอันเป็นที่ซึ่งข้าพเจ้าจะต้องไปเหลือเกิน
และในหัวสมองของข้าพเจ้า
ก็ว่างเปล่า
ไม่รู้ว่า
ตอนนี้ตัวเองอยู่ส่วนไหนของโลก
ไม่รู้ห้ารู้หกอะไรเลย
แต่ก็เดินมึน ๆ ไปข้างหน้าเรื่อย ๆ
โทรถามทางเพื่อนด้วยความมึน ๆ งง ๆ
และไม่ได้ความอะไรอันใดที่เป็นประโยชน์ทั้งสิ้น
สุดท้ายจึงเปิดแท็บเล็ตดูแผนที่
ที่เซฟไว้เมื่อวาน
แต่แผนที่มันกลับหัว
พอกลับหัวแท็บเลต
มันก็กลับให้เราอัตโนมัติอีก
ขี้เกียจกดปุ่มทำให้มันหยุดหมุนตามเรา
ก็เลยเอียงคอดู
และใช้สมองอันน้อยนิดที่มีอยู่
สลับแผนที่ในสมอง
( ซึ่งก็ไม่รู้จะทำให้มันยากทำไม
กดปุ่มหยุดหมุนอัตโนมัติน่ะง่ายกว่าตั้งเยอะ
T_T )
แล้วก็เดินดุ่มด้นไปตามทางที่คิดว่า
คงไปถึงแน่ ๆ
ซึ่งทั้งหมดทั้งมวล
ก็อาศัยสัญชาตญาณล้วน ๆ
( ซึ่งอันนี้ ข้าพเจ้าก็ใช้บ่อยมาก 555 )
ขี้เกียจพิมพ์แล้ว
ง่วงนอนด้วย
เดี๋ยวมาเล่าต่อวันหลังดีกว่า
ราตรีสวัสดิ์
Arty K
10 01 2558
