กลิ่นหัวใจ... กระไอฝน

กลิ่นอายหัวใจ...  กระไอฝน

ยังระคนกลิ่นอยู่ไม่รู้หาย

น้ำฟ้า  ที่หล่นโปรย  ยังปรอยปราย

เหมือนเงาติดตามกายอย่างไรอย่างนั้น

กาลเวลาราวหยุดเดินลงดื้อดื้อ

จริงหรือว่าชีวิตนั้นแสนสั้น

ไยชั่วครู่อันอ่อนหวานของวานวัน

จึงยังไหวยังหวั่นถึงวันนี้

ธัชชัย  ธัญญาวัลย

๒  สิงหาคม  ๒๕๕๗