ฉันเป็นอมตะ
ใครจะคิดแค้นเข่นฆ่า
เชิญเถิด...แต่อย่าหมายสายน้ำตา
จะหลั่งร่วงลงมารดรอยช้ำ
ฉันเป็นฉัน
ใครจะคิดว่าฉันต้อยต่ำ
ใครจะคิดว่าฉันสูงล้ำ
ไม่ใช่เรื่องจะนำให้ฉันเป็น
ฉันคือฉัน
ทุกคืนทุกวันที่ฉันเห็น
คือฉันที่คือฉันไม่ซ่อนเร้น
ดีเด่นชั่วช้าก็คือฉัน
ฉันเชื่อฉัน
เพราะว่ามันคือฉันฉันเชื่อมั่น
เพราะว่าฉันเกิดมาตั้งกัปกัลป์
เพราะว่าฉันรู้ที่ฉันควรต้องรู้
ฉันทำตามฉัน
เพราะว่าฉันมีฉันเป็นที่อยู่
เพราะว่าฉันมีฉันฟังและดู
เพราะว่าฉันมีเช้าตรู่ของฉันเอง
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
