แด่ความฝันของตัวฉันเอง

แด่ความฝันของตัวฉันเอง

ก็เพียงเงาสีดำแห่งความหมองหม่น
แม้จะร้อนจะรนจะรีบเร่ง
เมื่อฝันคือฝันอันบรรเลง
เพลงแห่งความฝันหวานแว่วรอ

แม้เหลือเพียงใจดวงเดียวก็เที่ยวท่อง
จะไหลล่องห้วยละหานสานฝันต่อ
เมื่อมีหวังก็มีแรงทานให้ท้อ
แม้อุปสรรคกี่เหล่ากอ...จะถางทาง

แม้เหลือเพียงเถ้ากระดูกแแห่งร่างกาย
ยังไม่ถึงที่หมาย...สลายร่าง
จะกอบดินกอบทรายมารายวาง
รอน้ำค้างหยาดรดให้ฟื้นคืน

แม้เสียงก่นด่าจากป่าทึบ
จะน่ากลัวตุบตึบ-ใจเต้นขื่น
จะมาดหมายสายน้ำตาออกมารื้น
ธารจะตื้นโลกจะแตก...ไม่อาจยั้ง

เถิดความฝันของฉันจงตามฝัน
ใครจะเยาะจะหยันฝันโง่งั่ง
เถิดความฝันฉันของฉันจงมีพลัง
ที่จะยังชีวิตอันเดียวดาย

เถิดความฝันของฉันอย่าพลาด-รั้ง
ฉันจะยังก้าวเดินแม้เดียวดาย



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๑  พฤศจิกายน  ๒๕๕๖
๐๕.๔๙ น.