เราพบกันที่ร้านหนังสือ

เพียงสบตาเท่านั้นเอง

หัวใจก็เหมือนบรรเลงจังหวะใหม่

เพียงคำพูดแผ่วผ่านเสียงหวานละไม

ก็ขับไล่ความเหงาที่เคล้าคลอ

เสี้ยวนาทีเท่านั้น

แล้วเธอก็ขยัน  จัดหนังสือต่อ

นิตยสารกองใหญ่มาใหม่-รอ

เธอแบ่งสรรให้พอ  ที่ว่างเล็กเล็ก

คอสโมฯ, ดิฉัน, แมรี่แคลร์

GOSSIP, สาระแน, แม่และเด็ก

ขวัญเรือน, สกุลไทย, เธอไล่เช็ค

ก่อนประตูเหล็กจะเคลื่อนจะโครมครืน

แว่วคำพูดแหบเศร้าเขาประกาศ

ดังเสียงเขย่าประสาทปลุกเราตื่น

เทพเจ้าแห่งการจากลามาเหยียบยืน

ให้หัวใจที่เริ่มจะชื่น...รื้นน้ำตา

ไม่รู้จะได้พบกันอีกหรือเปล่า

ดูชุดเธอเล่า-ชุดนักศึกษา

ฝึกงาน? เพิ่งเลิกเรียนมา-

ทำงานพิเศษหรือว่าเพียงยูนิฟอร์ม

"อีกยี่สิบนาทีจะหมดเวลาฯ"

เหมือนดังกลิ่นดอกฟ้าคราจางหอม

เหมือนหัวใจเซียวซีดถูกกรีดล้อม

เหมือนผ้าสีสดย้อม  แล้วสีละลาย

เพียงสบตาเท่านั้น...อีกครั้งหนึ่ง

อีกครั้งไหนล่ะจึง...จะไม่แพ้พ่าย

รอยยิ้มหวานเศร้าเล่าก็ใจร้าย 

ฉุดวิญญาณหลุดจากกาย...อยู่ร้านหนังสือ

ธัชชัย  ธัญญาวัลย

๙ กันยายน ๒๕๕๖