วันอาทิตย์

วันอาทิตย์ก็เป็นวันที่ควรได้พักผ่อน

คนเราควรได้พักผ่อนบ้าง

แต่จะว่าไปแล้ว

พ่อกับแม่ข้าพเจ้าก็ทำงานทุกวัน

ไม่ค่อยมีวันได้พักผ่อนเท่าใดนัก

แต่ก็อาศัยพักระหว่างวัน

หรือหลาย ๆ  ครั้ง

มีเทศกาลงานบุญก็พักผ่อนบ้าง

แต่ดูเหมือนแม่นั้น

จะไม่นิยมการพักผ่อนสักเท่าไร


ข้าพเจ้าอาจจะได้ทั้งนิสัยชอบพักผ่อนมาจากพ่อ

และไม่ชอบพักผ่อนมาจากแม่

หลาย ๆ  ครั้ง

ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า

ไม่จำเป็นต้องพักผ่อน

เพราะทำงานได้เรื่อย ๆ

ทำได้ตลอด

มีพลังในการทำงาน

แต่หลาย ๆ  ครั้ง

ก็รู้สึกเหนื่อยจนอยากอยู่เฉย ๆ

ไม่ต้องทำอะไร



อย่างไรก็ดี

แม้ข้าพเจ้าจะยกเลิกการทำงานประจำที่ทำอยู่ให้หายไปสองวัน

แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า

ข้าพเจ้าจะได้หยุดทำงาน

ข้าพเจ้ามีงานที่ต้องทำอีกมาก

ในงานด้านศิลปะ

ข้าพเจ้าเรียกมันว่าอย่างนั้น

มันอาจเป็นงานวรรณศิลป์

หรือทัศนศิลป์

ที่ข้าพเจ้าเสแสร้งไปเองว่า

ข้าพเจ้าทำได้

และข้าพเจ้าเข้าใจได้บ้าง



ชีวิตก็ควรมีห้วงขณะแห่งความรื่นรมย์

ที่เราต้องรื่นรมย์

และชีวิตก็ควรมีห้วงขณะที่เราอยู่ในความพึงพอใจ

ที่เราต้องพึงพอใจ

แต่ห้วงขณะแห่งความไม่รื่นรมย์

และห้วงขณะแห่งความไม่พอใจ

ก็มักจะอยากอยู่ร่วมกับเราเสมอ



ข้าพเจ้าไม่อาจพูดได้ว่า

เราควรดำรงตนอยู่อย่างไร

แต่พระพุทธเจ้าตรัสว่า

เราควรดำรงอยู่ในทางสายกลาง

คือท่ามกลางความพอใจและไม่พอใจ

หรือแม้กระทั่งสภาวะพอใจก็ได้หรือไม่พอใจก็ได้นั้น

ก็พึงสละทิ้งไปเสีย

เป็นวิมุตติภาวะ

หรืออะไรเช่นนั้น

ข้าพเจ้าก็มิอาจอธิบายได้

เพราะข้าพเจ้าก็มิใช่ผู้รู้แจ้ง

เพียงแต่รับรู้มาเท่านั้น

แม้ในบางครั้ง  จะทดลองอยู่อย่างนั้นดูบ้าง

ก็ใช่ว่าจะเป็นไปอย่างตัดขาด



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒  มิถุนายน  ๒๕๕๖