เพราะรักและคิดถึง

ในวันแรกที่พบ

ก็เหมือนโลกสงบอยู่กับที่

ไม่สนใจไยดี

หรือไม่มีความใส่ใจ


หรือแค่แสร้งทำเป็นเฉย

เพื่อสร้างความคุ้นเคยชิดใกล้

มีอะไรข้างในก็เก็บไว้

ไม่อยากให้เธอหรือใครได้รับรู้


หัวใจเต้นแรงไหม...เปล่านะ

ปากบอก  แต่จริงน่ะเต้นแรงอยู่

ทุกทุกครั้งที่เจอหน้าก็ใจฟู

พอพูดจายิ่งทื่อทู่เป็นคนละคน


วันเวลาผ่านไปเร็วไวเหลือเกิน

อยากจะเดินเคียงข้างทุกแห่งหน

อยากจะเติมความรักให้มากล้น

อยากให้ฟ้าสีหม่นเป็นสีชมพู


ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๘  พฤษภาคม  ๒๕๕๕