นิทานหลอกเด็ก (ต่อ)

อ่านความเดิมตอนที่แล้ว คลิกที่นี่


3.

กลิ่นหอมของผืนแผ่นดินเร่ร่อนเข้ามาสู่ฆานประสาท

มาแล้วมาอีกซ้ำอยู่ดังนั้น

คนทั้งหลายก็สูดดมมิรู้เบื่อหน่าย

ด้วยเป็นกลิ่นแห่งความอุดมสมบูรณ์


ท้องทุ่งนั้นช่างสว่างไสวไปด้วยบรรดาลูกหลานของพระแม่โพสพ

แดดอ่อนแล้วอ่อนเล่าเคล้าคลอเคลียอยู่กับไอหมอกยามเช้าแห่งเหมันตฤดู

แน่แท้หนอ

บ้านเมืองเป็นสุขดังนี้ โจรผู้ร้ายก็มิได้มีสักผู้

คนทั้งหลายหัวเราะรื่นเริงบันเทิงนัก

การศาสนาเล่าก็จำเริญยิ่งกว่าจำเริญ

ด้วยศาสนิกชนนั้นเป็นผู้ถึงพร้อม


แผ่นดินผลัดเปลี่ยนมาหลายรัชสมัยแล้ว

แต่จอมขมังธนูหนุ่มน้อยในอดีตหาได้ถึงแก่กรรมไม่

ยังคงชีวิตอยู่ได้ยืนนาน

บัดนี้ก็ล่วงมาได้ร้อยขวบข้าวโดยประมาณ

พลานามัยทั้งหลายยังมิพร่อง

ธาตุทั้งหลายสมดุลอยู่ดุจคันชั่งนั้นแล


อ่านต่อวันต่อไป

ทิวฟ้า ทัดตะวัน

08/02/2551