เช้านี้สดใสรึเปล่านะ
ฉันแทบจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูเช้าที่สดใสเลยในช่วงนี้
เช้าที่สดใสเป็นอย่างไรก็อาจจะลืมไปแล้ว
นานมากแล้วที่ไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
แม้ว่าบางครั้งเราจะนอนหลับ
นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะได้พักผ่อน
การฝันในขณะนอนหลับทำให้เหนื่อยมากกว่าปกติเสียด้วยซ้ำ
ฉันไม่อยากจะฝันเห็นอะไรใด ๆ ทั้งนั้นเมื่อนอนหลับ
แต่ก็ช่วยไม่ได้
ในเมื่อบางครั้งเรื่องราวทั้งหลายก็มะรุมมะตุ้มเสียจริง
เฮ้อ ! เอาอีกแล้ว
ฉันไม่คิดว่าอยากจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องอื่นเลย
วันนี้ฉันตั้งใจจะมาเขียนถึงเช้าที่สดใส
ฉันอยากเขียนถึงความสวยงามบ้าง
แต่ก็นั่นแหละ มันมักจะเลยเถิดไปเรื่อยเสมอ
หลายวันมาแล้วที่นั่งรำลึกถึงความเป็นเด็ก
สิ่งต่าง ๆ ในวัยเยาว์ช่างดูอบอุ่น อ่อนหวาน และงดงาม
เราจากมันมาเท่าไหร่แล้วนะ
แน่นอน เราไม่อาจทำให้มันหวนกลับคืนมาได้
แต่เราก็คิดถึงมันได้มิใช่หรือ
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของอะไรก็ไม่รู้
ฉันแอบเข้าไปอยู่ในอดีตกาลนานโพ้น
ครั้งเมื่อยังเยาว์วัย
เป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ใคร ๆ ก็ทำได้
เอาไว้มีเวลาสักหน่อย
ฉันจะบันทึกมันออกมา
เป็นแถบของข้อความ
เผื่อว่าคนอื่นอยากจะสัมผัสมันด้วยกับฉัน
ทิวฟ้า
22/07/2550
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น