นิทานจัญไร : มะเร็งความรัก

มะเร็งความรัก

เมื่อไม่นานมานี้ มีชายคนหนึ่ง เป็นชนชั้นกลางในสังคม ทำงานบริษัท รับเงินเดือน อยู่บ้านจัดสรร มีลูกหน้าตาน่ารักสองคน มีภรรยาสวยมากหนึ่งคน

เขาตื่นนอนตั้งแต่ตอนเช้ามืด ขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียน ไปส่งภรรยาที่ที่ทำงาน จากนั้นจึงวกกลับมาบริษัทของตัวเอง

ทำงานแปดโมงเช้า เลิกงานหกโมงเย็น หลังเลิกงาน ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียน รับภรรยาที่ที่ทำงาน ซื้อกับข้าวถุง กลับบ้าน กินข้าวเย็น จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของตัวเอง

เขา : ทำงานที่แบกมาด้วยจากบริษัท

ภรรยา : ทำงานที่แบกมาด้วยจากที่ทำงาน

ลูกคนที่หนึ่ง : ทำการบ้านหรือเล่นอินเตอร์เน็ตหรือดูทีวี

ลูกคนที่สอง : ดูทีวีหรือทำการบ้านหรือเล่นเกมคอมพิวเตอร์

เป็นเช่นนี้ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์

วันเสาร์

เขาและภรรยา : ไปทำงานตามปกติ

ลูกคนที่หนึ่ง : ไปเรียนกวดวิชาและเที่ยวกับเพื่อน

ลูกคนที่สอง : ไปเที่ยวกับเพื่อนและเรียนกวดวิชา

วันอาทิตย์

เขา : ตื่นสาย

ภรรยา : ไปซื้อของหรือไปคุยกับเพื่อน

ลูกคนที่หนึ่ง : ไปเรียนกวดวิชาและเที่ยวกับเพื่อน

ลูกคนที่สอง : ไปเรียนดนตรีแล้วไปว่ายน้ำต่อ

เป็นอย่างนี้ทุกวันเสาร์-อาทิตย์

นานแสนนาน

วันหนึ่ง ( ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ )

ผู้ชายคนนี้ไม่สบาย จึงไปหาหมอตรงคลินิกหน้าหมู่บ้านโดยมีภรรยาอยู่ไม่ห่าง

หลังการตรวจอย่างละเอียด หมอบอกกับเขาว่า

“คุณเป็นโรคมะเร็งความรัก”

เขาตกใจมาก

“ผมจะตายมั้ยครับหมอ ผมอยู่ได้อีกกี่วันครับ ผมต้องทำตัวอย่างไรบ้างครับ หมอช่วยผมด้วยนะครับ ผมมีลูกและภรรยาต้องดูแล ลูกผมยังเด็ก ผม....” คำพูดต่าง ๆ ไหลหลั่งพรั่งพรูออกมาจากปากของเขาราวกับรถที่วิ่งบนทางด่วนในช่วงชั่วโมงรีบเร่งของเช้าวันจันทร์

“ใจเย็น ๆ ครับ คุณสามารถมีสุขภาพดีต่อไปได้อีกหลายปี แต่คุณต้องทานยาที่หมอให้ และปฏิบัติตามคำแนะนำของหมออย่างเคร่งครัดนะครับ” หมอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบดูอบอุ่นและอ่อนโยน

รุ่งเช้าวันต่อมา

เขาลาหยุด เขาไม่เคยลางานมาห้าปีติดต่อกันแล้ว เขาเป็นพนักงานดีเด่นและได้รับโบนัสจำนวนมากทุกหกเดือน

หลังจากไปส่งลูกที่โรงเรียน เขาและภรรยาไปสำนักงานเขตเพื่อจดทะเบียนหย่า

‘คุณเป็นมะเร็งความรัก คุณได้รับความรักมากเกินไป คุณต้องอยู่ห่างจากคนที่รักคุณอย่างเด็ดขาด’ เสียงของหมอดังขึ้นในความทรงจำ

ทำธุระเรื่องการหย่าเรียบร้อย เขาไปส่งภรรยาที่ที่ทำงานเป็นครั้งสุดท้าย แล้วกลับบ้านโดยลำพัง

‘คุณต้องอยู่ห่างจากคนที่รักคุณอย่างเด็ดขาด’ เสียงของหมอยังก้องกังวาน

เขาไม่อยากหย่ากับภรรยาเลย

‘ชีวิตคุณมีค่ามากนะคะ’ ภรรยาบอกเขา ‘สักวันคุณจะต้องหาย แล้วเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเหมือนเดิม’

‘แต่ทำไมต้องหย่าด้วย แค่แยกกันอยู่ก็น่าจะพอ’ เขาพูดทั้งน้ำตา

‘ฉันจะได้รู้สึกว่าไม่มีความรักให้คุณแล้วยังไงล่ะคะ ความรักที่คุณได้รับก็จะลดลง แล้วคุณก็จะหาย จำที่หมอพูดไม่ได้หรือ’

ภรรยารับเลี้ยงดูลูกทั้งหมดเพียงคนเดียว โดยให้เหตุผลว่าลูกก็รักเขามากเช่นกัน หากไม่พาไปให้ห่างจากเขา การที่หล่อนแยกทางกับเขาคงไม่เป็นประโยชน์อันใด

หลังจากนั้น

เขาอยู่คนเดียว ปราศจากภรรยาและลูก เขาเหงามาก อาการของเขาทรุดลงเรื่อย ๆ

ในที่สุด

เขาก็ตายจากโลกนี้ไป

ภรรยาและลูกของเขา กลายเป็นภรรยาและลูกของหมอเรียบร้อย

ธัชชัย  ธัญญาวัลย (ทิวฟ้า  ทัดตะวัน)

หนังสือรวมเรื่องสั้น  "นิทานจัญไร"  มีวางจำหน่ายแล้ว

ติดตามรายละเอียด  คลิกที่นี่