บ้านและความตาย

ชีวิตเดินทางเข้าใกล้ความตายอีกปีแล้วนะครับ

ความจริง  การเดินทางเข้าใกล้ความตาย  เป็นภาษาแบบโลก ๆ 

ถ้าพูดให้ถูกต้องตามความเป็นจริง  ก็ต้องพูดว่า

ความตายนั้นมันแขวนคอเราอยู่ตลอดเวลา

ความตายจึงไม่จำกัดว่า  คนเราต้องอายุเท่าไหร่

อายุมากหรือน้อย  เด็กหรือผู้ใหญ่  โง่หรือฉลาด  รวยหรือจน


แต่ถ้าเราพูดแบบทั่้วไป

สมมุติว่า  เรามีอายุสัก  60  ปี

60  ปี  นี่ก็ถือว่ามากแล้วนะครับ

สมัยหนุ่ม ๆ  ข้าพเจ้าคิดว่า  ข้าพเจ้าอยากจะมีอายุสักเพียงแค่  60 ปี

ถ้ากล่าวตามที่เราปรารถนา  ตอนนี้อายุ  32  ก็ใกล้  60  เข้าไปทุกที

ก็เป็นดังคำกล่าวที่ว่า 

ชีวิตเดินทางเข้าใกล้ความตายอีกปีแล้ว


แท้แล้ว  การตาย  หรือความตาย  ที่เราเข้าใจกันอยู่

คงไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องนักในความเป็นจริง


สิ่งที่ถูกเรียกกันว่า  ความตาย

ก็เป็นเพียงการตายของร่างกายนี้เท่านั้น

ทว่า  จิต  ของเรานั้น  ไม่อาจตายได้

ความตายจึงเป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง

ที่เราต้องก้าวผ่าน  และเป็นสิ่งที่จะต้องมี  ต้องเป็นไป

ตราบที่เราต้องวนเวียน  เกิดตาย  อยู่ในภพน้อยภพใหญ่


ถ้าพูดเรื่องอย่างนี้แล้ว  ความตายจึงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว

เป็นเหมือนเราเปลี่ยนบ้าน  ก็แค่นั้น

เหมือนเราย้ายบ้าน


ตั้งแต่เล็กจนโตมา  ข้าพเจ้าก็ย้ายบ้านหลายครั้ง

การย้ายบ้านแต่ละครั้ง  ตราบใดที่เรายังมีสิ่งของ

หรือยังมีคนที่บ้านอยู่

ไม่ว่าอยู่ที่ใด  บ้านก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม

บ้านไม่ได้ต่างกันว่า  บ้านหลังนี้มีขนาดอย่างไร

หรือมีสิ่งอำนวยความสะดวกเท่าไหร่

แต่บ้าน  จะเป็นบ้านของเราอย่างสมบูรณ์

คือ  การที่เรามีคนในบ้าน


ความจริงวันนี้จะพูดเรื่องเกี่ยวกับว่า

คนเราอายุ 32  ปี

ได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง

ซึ่งพูดไปพูดมา

ก็ยืดยาวเสียแล้ว

คิดว่า  คงต้องพูดในบทความหน้า


สวัสดีครับ

Arty
04/11/2559