ความจริงข้าพเจ้าไม่ควรจะต้องพูดเรื่องนี้
หากข้าพเจ้าก็เพียงแต่พูด
พูดก็เพื่อที่จะพูด และพูด
ดังเช่นข้าพเจ้าฟัง เพื่อที่จะฟัง และฟัง
สิ่งที่มนุษย์พึงปฏิบัติในฐานะของความเป็นนักฟังที่ดี
ก็คือ ฟัง ฟัง และฟัง
หมายถึงนักฟังที่ดีสำหรับเพื่อน สำหรับคนที่อยู่เคียงข้าง
ไม่ใช่นักฟังที่ดีสำหรับตัวเอง
ความเป็นนักฟังที่ดีสำหรับคนที่เราอยู่ข้าง ๆ
คนที่อยู่เคียงข้างเรา
เราไม่ฟังเพื่อตัดสิน
เราไม่ฟังเพื่อแก้ไขปัญหา
เราไม่ฟังเพื่อดุด่าว่ากล่าว
เราไม่ฟังเพื่อสะท้อนห่าเหวอะไรทั้งสิ้น
เราฟังเพียงเพราะว่า เราฟัง เราเป็นผู้ฟัง
เราเป็นเพื่อน เราเป็นที่คนที่อยู่ข้าง ๆ
เราฟังเพียงเพราะเรารู้ว่า เขาต้องการคนฟัง
เขาต้องการระบัดระบายความรู้สึกนึกคิดของเขา
กระนั้นก็ดีมีคนมากมายในโลก ไม่รู้จักศิลปะแห่งการฟัง
ในฐานะคนเคียงข้าง ในฐานะเพื่อนมิตร ที่ช่วยปลอบประโลมด้วยการฟัง
การปลอบประโลมด้วยการฟัง คือ การฟัง ฟัง และฟัง
ไม่มีการตัดสินว่าใครถูกใครผิด หรืออะไรควรต้องเป็นเช่นไร
หน้าที่ของคนที่ต้องฟังมีอย่างเดียว คือ ฟัง
มันจะมีอะไรดีไปกว่าการที่เรามีคนที่รับฟังเรา
โดยไม่ได้ตัดสินอะไร ๆ ไม่ได้ให้ความเห็นโง่ ๆ
หรือพยายามจะเป็นกลาง
พยายามจะแก้ต่างแก้ตัวให้คนนั้นคนนี้ ( ที่เราไม่ชอบมัน
เพราะถ้าเราชอบมันเราก็คงไม่ด่ามันให้ใครฟัง )
มันจะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่ฟังเราอยู่เคียงข้างเรา
และเป็นพวกเดียวกับเรา
ข้าพเจ้าเคยฟังเรื่องราวของหลายคน
ข้าพเจ้าฟังเพื่อให้เขารู้ว่า ข้าพเจ้าฟัง และอยู่ข้าง ๆ
บางครั้งบางคราว ข้าพเจ้ารู้จักคู่กรณีของผู้พูด
เขาผู้พูดหลายคนเคยกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า ไปถามความจริงอีกฝ่ายก็ได้นะ
ข้าพเจ้ากล่าวว่า ข้าพเจ้าไม่ถามหรอก ข้าพเจ้าชอบฟังความข้างเดียว
นั่นหมายความว่า ข้าพเจ้าฟังเพราะข้าพเจ้าเป็นเพื่อน
เพื่อนย่อมไม่ตัดสินเพื่อน และไม่อยู่ฝั่งตรงข้ามเพื่อนในเวลาที่เพื่อนต้องการเพื่อน
ไม่พยายามเป็นกลาง ไม่ส้นตีนห่าเหวอะไรทั้งสิ้น
ทุกคนมีความรู้ผิดชอบชั่วดีที่จะติดสินใจเองว่า
สิ่งที่ตัวเองทำ พูด หรือใด ๆ ออกมานั้น เป็นอย่างไร
ดีหรือไม่ดี ในเวลาที่เขาพร้อมจะรู้ ในเวลาที่เหมาะสมของเขา
โดยไม่จำเป็นต้องได้รับการตัดสินจากคนที่ฟังในขณะนั้นว่า มันดีหรือไม่ดี
เพราะถ้าหากเขาต้องการจริง ๆ เขาก็ย่อมถาม
หากเขาไม่ถาม นักฟังที่ดี ก็ไม่ควรตัดสินอะไรทั้งสิ้น
บางครั้งเราก็พูด เพียงเพราะเราต้องการที่จะพูด
ต้องการที่จะระบัดระบายความทุกข์ยาก ความสุข ความอิ่มหนำ
หรือแม้กระทั่งความหงุดหงิดรำคาญใจในบางสิ่งบางอย่าง
และเราต้องการแค่ผู้ฟัง
เราไม่ต้องการนักเทศนา ผู้พิพากษา คนกลาง ผู้ไกล่เกลี่ย นักวิจัยเพื่อค้นหาความจริง
หรือเหี้ยห่าอะไรทั้งหมดทั้งสิ้น
ซึ่งถ้าหากมันเป็นไปไม่ได้
เราก็ไม่ควรพูดให้เขาฟัง
นั่นคือสาเหตุที่ว่า ทำไม ไดอารี่ของเรา จึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา
นานมากแล้วที่ข้าพเจ้าทำหน้าที่รับฟัง
และบางครั้งบางคราวก็เผลอคิดไปว่า เขาน่าจะฟังเราบ้าง
แต่เขาก็ไม่อยากฟังหรอก บางคนที่ข้าพเจ้ารู้จัก, เคยรู้จัก
แทบจะอยากปัดเรื่องราวร้าย ๆ ไปเสียให้พ้น ๆ
บางทีก็ไม่ใช่เรื่องราวร้าย ๆ หรอก
เรื่องที่เขาคิดว่า เขาฟังแล้วเขาหดหู่หรือทรมานใจ
ซึ่งก็เป็นสิทธิของเขา
และก็เป็นเรื่องของข้าพเจ้าเองที่พร้อมจะฟังเขาในทุกเรื่อง
และเมื่อเขาไม่พร้อมจะฟังข้าพเจ้าในทุกเรื่อง
ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะพูดให้เขาฟัง
ซึ่งแน่นอนว่า ข้าพเจ้าไม่ได้ต้องการให้ใครมาฟัง รับฟัง หรือเข้าใจข้าพเจ้า
เพราะข้าพเจ้ารับฟังตัวเองได้
และเข้าใจตัวเอง
แต่ด้วยความเป็นมนุษย์เราก็อดที่จะสงสารตัวเราเองไม่ได้
แม้เราไม่ต้องการสิ่งนั้นเลยก็ตาม
ในโมงยามแห่งความเป็นมนุษย์
ข้าพเจ้าก็ทำใจไว้แล้วว่า
ข้าพเจ้าไม่ควรคาดหวังกับอะไร
แต่ในหลาย ๆ ครั้ง
มันจะดีเสียกว่า หากคนที่รู้จักเราจะไม่แสดงความไม่รู้จักเรา
มันจะดีเสียกว่าหากเขาจะไม่พูดอะไรออกมา
ซึ่งนั่นหมายความว่า ถ้าเราไม่รู้จักกันอย่างแท้จริง
ก็นิ่ง ๆ เสียเถอะ
ไม่ต้องมาทำความเข้าใจ ไม่ต้องกระเหี้ยนกระหือรืออยากเทศนาว่าการ
ไม่ต้องหวังดีในสิ่งที่ไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเป็นที่ต้องการหรือไม่
เพราะมันจะทำร้ายกันและกันเสียเปล่า ๆ ปลี้ ๆ
09 09 2015
