ช่วงนี้ข้าพเจ้าทำตัวเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ มากอะไรมาก
อ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ และ จัดหน้าบทกวีไปเรื่อย ๆ
แจ้งให้ทราบคร่าว ๆ เกี่ยวกับรวมบทกวี
"แด่พระเจ้าผู้ไม่มีตัวตน" ของ อ.สกุล บุณยทัต
ข้าพเจ้ากำลังจัดหน้า
หลังจากเว้นระยะไว้ช่วงหนึ่ง
หลังจากที่พิมพ์ออกมาเป็นต้นฉบับเสร็จ
งานจัดหน้าบทกวี ไม่ใช่อะไรที่ยุ่งยากหรือวุ่นวายนัก
ความจริงทำเน้น ๆ วันครึ่งก็คงเสร็จ
แต่เนื่องจากข้าพเจ้าเป็นคนเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ
จึงนั่งทำไปเรื่อย ๆ วันละบทสองบท
คู่กับกิจวัตรอย่างอื่น
ขณะที่จัดหน้าไป ก็ได้อ่านทบทวนไปด้วย
และขณะที่อ่านไปด้วย
ก็ได้ความคิดใหม่ ๆ ไปด้วยอีกเช่นกัน
วันก่อน
น่าจะหลายวันแล้วแหละ
ถ้าจำไม่ผิดอาจจะเป็นวันอาทิตย์ที่แล้ว
หรือไม่ก็วันพุธ
หรือวันไหนก็ไม่ทราบ
แต่หลายวันแล้ว
ข้าพเจ้าให้ตังค์โฮมเลสไปจำนวนหนึ่ง
( โดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ )
คือเรื่องย่อ ๆ ของโฮมเลสก็คือ
เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นโฮมเลส
คือ อาศัยนอนอยู่ข้างถนน
ตรงถนนยานาวา หรือที่เราเรียกกันเล่น ๆ
เป็นที่เข้าใจของคนแถวนี้ว่า
ถนนตัดใหม่
แยกที่มันชนกับถนนสาธุประดิษฐ์
เขาอยู่ที่นี่มานานแล้ว
ตั้งแต่จำได้ ข้าพเจ้าก็เห็นเขาอยู่ที่นี่
ข้าพเจ้าเคยสงสัยเหมือนกันว่า
เขาอาบน้ำที่ไหน กินอาหารอย่างไร
หลบฝนยังไง จะหนาวไหมในหน้าหนาว
อากาศร้อนมาก ๆ เขาทำอย่างไร
วิถีชีวิตเขาเป็นอย่างไร
ข้าพเจ้าสงสัยใคร่รู้มาก
บางคนอาจจะคิดว่า เขาเป็นตำรวจปลอมตัวมาสืบราชการลับ
หรือสอดส่องล่อซื้อล่อจับการค้ายา
หรืออะไรอย่างนี้ก็ได้
เพราะบางวันก็เห็นเขา บางวันก็ไม่เห็น
วันที่ไม่เห็น ก็ไม่รู้เขาอยู่ที่ไหน
เรื่องของโฮมเลสคนนี้
ค่อนข้างมีเรื่องเล่าเยอะ
ครั้งหนึ่ง
เขาเคยขอเงินข้าพเจ้าด้วย
ทั้งที่ปกติเขาไม่เคยขอเลย
เขาค่อนข้างเป็นโฮมเลสที่เรียบร้อย
ไม่รุงรัง
ไม่สกปรก
เงียบ ๆ
นั่งเหม่อมองถนน
บางวันก็นอนคุดคู้เอาผ้าขนหนูปิดหน้า
มีอยู่ครั้งหนึ่งอย่างที่บอก
"พี่ครับ ผมขอเงิน ๒ บาท"
ระหว่างที่ข้าพเจ้าเดินจะไปทำงาน
เขาขอเงินข้าพเจ้า
( ความจริงเขาน่าจะอายุมากกว่าข้าพเจ้า
แต่ก็เรียกข้าพเจ้าว่าพี่ )
ข้าพเจ้าเห็นเขาเสมอ
เราพบหน้ากันเสมอ
เพราะข้าพเจ้าต้องเดินผ่านตรงที่เขาใช้เป็นที่นอนเสมอ
เกือบทุกวัน
ข้าพเจ้าอึ้งไปครู่หนึ่ง
ไม่ใช่อึ้งอะไร
มันมีเหตุผล ๒ ประการที่น่าอึ้ง
๑ เขาไม่เคยขอเงินข้าพเจ้าเลย
๒ ขอทำไมแค่ ๒ บาท ขอน้อยจัง
ซึ่งข้อนี้น่าจะทำให้ข้าพเจ้าอึ้งกว่าข้อแรก
๒ บาท มันทำอะไรได้วะในยุคนี้ ข้าพเจ้าก็คิด
ทำไมชายผู้นี้ก็มักน้อยเหลือเกิน
ขอแค่ ๒ บาท
มันมีเหตุผลอะไรที่เขาขอเงินข้าพเจ้า
ด้วยจำนวนแค่นี้
( ข้าพเจ้าเคยโดนขอทานขอเงิน ๓๐๐ ด้วย
เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลัง-ถ้าไม่ลืม )
ข้าพเจ้าก็นิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง
อืมมมมม....
โอเค
จบไว้แค่นี้ก่อน
พรุ่งนี้ข้าพเจ้ามีธุระต้องจัดการ
ต้องรีบเข้านอน
( เดี๋ยวมาเล่าต่อวันหลัง )
ราตรีสวัสดิ์
Arty 18/07/2558
