วันก่อนหลังจากโพสต์บล็อกแล้ว
ก็มีคนหลั่งไหลกันเข้ามาที่ร้าน
จนแทบไม่มีเวลาว่างกันเลยทีเดียว
ข้าพเจ้าก็สงสัยเหมือนกันว่า
ตั้งแต่หลังปีใหม่มานี้
ไม่รู้คนมาจากไหนเยอะมาก
เหมือนแห่แหนกันมา
ราวกับแจกฟรีบริการฟรีอะไรอย่างนี้เลยทีเดียว
พูดถึงเรื่องปีใหม่
ข้าพเจ้ามีเรื่องปีใหม่ที่พิเศษและพิสดารจะเล่า
แต่คงยังไม่ใช่ตอนนี้
เนื่องจากว่า
วันนี้ก็ดึกแล้ว
๕ ทุ่ม
ข้าพเจ้าแอบมาเขียนบล็อกเล็กน้อย
เมื่อวานเป็นวันหยุดของข้าพเจ้า
ซึ่งแน่นอน
ไม่ได้หยุด
เพราะตื่นขึ้นมาแต่เช้า
ก็ออกเดินทางไปทำธุระ
อันได้แก่
จ่ายเงินค่าเบี้ยประกันรถ
ไปซื้อของสำหรับทำงานฝีมือ
ไปค้นหาหนังสือเพื่อทำอภิมหาโปรเจ็ค
เกี่ยวกับกวีนิพนธ์
ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่า
คงทำได้สำเร็จ
หากไม่มีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้น
ซึ่งข้าพเจ้าก็คิดอีกนั่นแหละว่า
คงไม่มีเหตุการณ์ไม่ปกติเกิดขึ้นอีกแล้ว
หรือแม้มันจะเกิดขึ้น
มันก็คงทำอะไรข้าพเจ้าไม่ได้อีกต่อไป
เพราะตั้งแต่หลังปีใหม่เป็นต้นมา
ข้าพเจ้าก็ได้เลื่อนระดับขึ้นอีกระดับหนึ่ง
ปลดปล่อยความโศกเศร้าแม้เพียงเล็กน้อย
ที่ยังหลงเหลืออยู่บ้างออกไปทั้งหมด
เป็นภาวะที่มหัศจรรย์มาก
ความทุกข์โศกทั้งหลายเสมือนไม่มี
ความชั่วร้ายทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น
เหมือนถูกลบทิ้งไปจากจิตใจ
ดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีพลัง
และสดชื่นเต็มที่
ช่างเป็นความวิเศษของชีวิตยิ่งนัก
นอกจากค้นหนังสือแล้ว
ก็ได้คุยงานรวมเรื่องสั้นของมิตรสหาย
ซึ่งข้าพเจ้าได้คัดเลือกไป ด้วย
และได้แลกเปลี่ยนทัศนะหลายอันหลายสิ่ง
ความจริงการค้นหนังสือ
ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ค้นเอง
แต่มีหญิงสาวผู้แสนดีค้นให้ข้าพเจ้า
พร้อมทั้งยืมให้ด้วย
เนื่องจากข้าพเจ้าไม่ได้เป็นสมาชิกห้องสมุด
( หอกลาง จุฬาฯ )
แต่เธอก็อุตส่าห์หอบเอกสารมาเพื่อสมัครสมาชิกในวันนั้น
และใช้มันเพื่อประโยชน์ของข้าพเจ้า
ต้องขอขอบคุณไว้เป็นอย่างสูง
จะว่าไปช่วงนี้
หรือช่วงไหนก็แล้วแต่
ถ้าข้าพเจ้าคิดอยากทำอะไร
ก็มักจะได้ทำ
และได้ทำจนสำเร็จ
แม้กระทั่งว่า
ไม่มีเงิน ไม่มีทุน หรือไม่มีอะไรเลย
ก็มักจะมีผู้อุปถัมภ์ค้ำชูให้ลุล่วงอยู่เสมอ
เพียงแต่ว่า ขอให้มีข้าพเจ้าเป็นผู้ทำเท่านั้น
ถ้าจะคิดไป ชีวิตข้าพเจ้าก็นับว่า
ได้ทำคุณงามความดีไว้ในอดีตเยอะเหมือนกัน
จึงปัจจุบันเวลาจะทำอะไร
ก็มีคนคอยเกื้อหนุน
บางอย่างแทบไม่น่าเป็นไปได้
ก็เป็นไปได้
วันก่อนที่ผ่านมานี่แหละ
ผู้สนับสนุนหลัก คือครอบครัวของข้าพเจ้า
ก็ได้สรรหาปัจจัยมาเพื่อให้ข้าพเจ้าได้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้
ตามที่ปรารถนา
ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้
แต่ก็เป็นไปโดยง่าย
บ้านของข้าพเจ้า
คือบ้านที่ดีที่สุด มีพ่อแม่ที่ดีที่สุด
มียายที่ดีที่สุด
มีน้องสาวที่ดีที่สุด
อยากได้อะไรก็จัดหาให้
จึงเมื่อข้าพเจ้าประสบความสำเร็จ
สิ่งที่ข้าพเจ้าจะให้เป็นคนแรก
นอกจากตัวข้าพเจ้าเองแล้ว
ก็คือครอบครัวของข้าพเจ้า
ก็คือผู้สนับสนุนข้าพเจ้า
ทั้งที่เป็นกำลังทรัพย์กำลังกายและกำลังใจ
วันนี้ไปรับน้องอ้วนจากอู่
ความจริงเขาโทรให้ไปเอาตั้งแต่เมื่อวาน
แต่ข้าพเจ้าพิจารณาแล้วว่า
เมื่อวานเป็นวันต่อประกัน
ซึ่งข้าพเจ้าทำประกันให้น้องอ้วนใหม่
เพราะถ้าต่ออันเก่าจะเสียเบี้ยแพงระยับ
จึงข้าพเจ้าต่ออันใหม่ให้น้องอ้วน
และไปจ่ายเงินเมื่อวาน
ประกันจะเริ่มคุ้มครอง 16.30 น.
แต่เขาจะให้ไปเอารถตอนเช้า
ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่าไม่ปลอดภัยเท่าไหร่
ส่วนจะไปเอาตอนเย็นก็ไม่ได้
เพราะตอนเย็นนัดคุยงานสำคัญกับมิตรสหาย
ก็เลยต้องไปเอาวันนี้ตอนเช้า
อู่บริการดีมาก ๆ
( เดี๋ยวจะเขียนชมอีกที อิอิ )
น้องอ้วนเรี่ยมเร้เรไรมาก ๆ
รอยต่าง ๆ หายไปหมด
ประตูเปลี่ยนใหม่
ล้อแม็คหน้าเปลี่ยนใหม่ทั้งสองล้อ
สเกิร์ตเปลี่ยนใหม่
ทำสีใหม่รอบคัน รวมทั้งที่ฝาถังน้ำมันด้วย
กันชนหลัง
สารพัดสารเพไล่เรียงไม่หมด
ต้องขอบคุณพี่ช้าง ที่จ่ายทั้งหมดนี้ให้ข้าพเจ้า
( ซึ่งก็เงินข้าพเจ้าที่เคยจ่ายไปนั่นแหละ แต่ก็คงเป็นเขาโดยมาก
เพราะถ้าจ่ายเองทั้งหมด ก็คงจ่ายกันเยอะพอสมควร
หุหุ )
น้องอ้วนเอี่ยมอ่องแล้ววันนี้
ยังไม่ได้ขับไปไหน
จอดพักไว้ก่อน
ข้าพเจ้ามีเรื่องกระเป๋าสตางค์จะเล่าด้วย
แต่เก็บไว้ก่อน
อยากลงรูปแต่เน็ตไม่ดี
พรุ่งนี้มะรืนนี้
ค่อยว่ากันใหม่
สำหรับค่ำคืนนี้
ราตรีสวัสดิ์ ทุกท่านทุกคน
ขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ
ขอให้มีความสุขตลอดกาลนาน
Arty :D
20 03 2015
