ไม่ได้เขียนถึงหนังสือมานานมาก
เพราะไม่ค่อยมีเวลา
แต่ก็อ่านอยู่สม่ำเสมอ
และเขียนไว้เล็ก ๆ น้อย ๆ
ใน Instagram บ้าง
หรือ ใน facebook บ้าง
ประเดิมด้วยเล่มนี้
"มนต์ปีศาจ"
ความจริงน่าจะชื่อว่า
"มนตร์ปีศาจ" มากกว่า
เพราะคำว่า มนต์ กับ มนตร์ นั้น
ใช้โดยนัยต่างกัน
แม้จะเป็นคำที่มีความหมายเดียวกัน
มนต์ มักจะใช้กับเรื่องทางพระพุทธศาสนา
เช่น น้ำมนต์ เป็นต้น
ส่วน มนตร์ จะใช้ในทางไสยศาสตร์
เช่น เวทมนตร์
อย่างไรก็แล้วแต่
"มนต์ปีศาจ"
ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
แต่หากใช้ว่า
"มนตร์ปีศาจ"
อาจจะฟังดูเป็นไปในทางร้ายมากกว่า
เพราะในเรื่องนี้ก็เป็นเช่นนั้น
ว่ากันว่า
หนังสือเล่มนี้ไม่ได้พิมพ์ในขณะที่ ตอลสตอย ยังมีชีวิตอยู่
เป็นหนังสือสารภาพบาปเกี่ยวกับเรื่องทางเพศของเขา
และเป็นต้นฉบับที่แอบซ่อนภรรยาเอาไว้
คงมีเรื่องราวลึกลับอีกมากมาย
ที่ตอลสตอยซ่อนไว้
ไม่ให้ใครเห็นรับรู้
และเรา ก็ไม่ได้รับรู้
คงมีเรื่องขื่นขมในชีวิตอีกมากมาย
ที่นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่
ไม่ได้เปิดเผย
งานคลาสสิกนั้นตีความไม่ยาก
มนต์ปีศาจ ที่กล่าวถึงในเรื่อง
ก็ไม่ใช่สิ่งที่เข้าใจไม่ได้
แต่วิธีการแก้มนต์ปีศาจนั้นต่างหาก
ที่น่าสนใจ
สำหรับเรื่องนี้
ตอลสตอย เลือก "ความตาย"
เป็นทางออก
ซึ่งถ้าเราไม่พิจารณาว่า
ความตายในเรื่องเป็นเพียง สัญญะ
ก็ต้องพิจารณาว่า
แท้แล้ว
วิธีการจัดการมนต์ปีศาจที่น่าจะดีกว่านี้
คืออะไร
สำหรับผู้ที่ศึกษาพุทธศาสนา
คงหาคำตอบได้ไม่ยาก
ไม่มีความคิดเห็นอื่นใดอีก
แต่มีคำกล่าวของครูบาอาจารย์ข้าพเจ้า
กล่าวแก่ข้าพเจ้าเสมอว่า
กามราคะนั้นคือรากใหญ่ของกิเลสทั้งปวง
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๑๕ กันยายน ๒๕๕๗
