ซื้อ E-BOOK

Thumbnail Seller Link
การสำเร็จความโง่ด้วยตนเอง
ธัชชัย ธัญญาวัลย
www.mebmarket.com
คุณจะสำรวจลึกลงไปในสิ่งต่าง ๆ ผ่านตัวหนังสือ ผ่านถ้อยคำ ที่กรองประกอบขึ้นเป็นหนังสือเล่มนี้ “การสำเร็จความโง่ด้วยตนเอง” กวีนิพนธ์เชิ...
Get it now

ใน Instagram


ความจริงก็มีโลกใน Instagram  นานแล้ว

แต่ไม่แจ้งให้ทราบ


หลายปีที่ผ่านมา

อาจจะเกือบ  ๗  ๘  ปีแล้วก็ได้

ที่ข้าพเจ้าสร้างบล็อกแห่งนี้

ก่อนหน้านี้ทำเว็บเพจ

โดยใช้เซิร์ฟเวอร์ของจุฬาฯ

อย่างที่เคยเล่า

(ซึ่งอยู่ entry ไหนก็ไม่ทราบ)

และทดลองใช้บล็อกอื่น ๆ  อยู่หลายที่เหมือนกัน

ทั้งของไทยของเทศ

สรุปมาจบที่นี่

เพราะชอบความเรียบง่ายของความเป็นบล็อก

สมัยก่อนยังไม่มีเฟสบุ๊ค

ข้าพเจ้าก็ใช้พื้นที่ตรงนี้

ในการสื่อสารกับโลกภายนอก

รวมทั้งเว็บบอร์ดนักเขียนทั้งหลาย

ยุคสมัยแห่งเฟสบุ๊คมันเป็นกระแสเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

แต่จำได้ว่า

ตอนที่เล่นเฟสใหม่ ๆ

ยังไม่ค่อยมีคนไทยเล่นเลย

ตอนนั้นเขาเห่อ hi5

ซึ่ง  hi5  นี่ข้าพเจ้าก็มีเหมือนกัน

แต่แลดูมันเป็นของเล่นเด็กซะมากกว่า

เฟสบุ๊คแลดูเป็นผู้ใหญ่

ตอนแรกคิดว่ามันจะไม่ดังซะแล้ว

เพราะปรับแต่งอะไรไม่ได้เลย

แต่การปรับแต่งอะไรไม่ได้นี่แหละ

ที่ทำให้มันเป็นข้อเด่น


รู้สึกอัศจรรย์กับเฟสบุคครั้งแรกก็ตอนที่

มีเพื่อนคนหนึ่งโพสต์ถามอะไรสักอย่าง

แล้วมีคนมาตอบคำถาม

เราเลยรู้สึกว่า

เฮ้ย  มหัศจรรย์ว่ะ

(ต้องอย่าลืมว่าสมัยนั้นโซเชียลยังไม่บูม)

คือ  ต่อไปถ้าเราอยากรู้อะไรเฉพาะมาก ๆ

ก็ไม่ต้องใช้กูเกิ้ลแล้วดิ

ถามในเฟสเอา  ง่ายมาก

5555


โลกของเฟสบุคแผ่ขยายกว้างออกไปเร็วมาก

จนกระทั่งโลกเว็บบอร์ดล่มสลาย

และไม่ต้องพูดถึงบล็อก

บล็อกคือสิ่งที่ตายไปแล้ว

และตอนนี้

ข้าพเจ้าก็ใช้ชีวิตอยู่กับความตาย

คือ

มันไม่มีการเคลื่อนไหว

มันอาจเคลื่อนไหวที่หน้าฟีดของบล็อก

แต่นั่น  ไม่ได้หมายความว่า

ใครจะเห็นเรา

เพราะบล็อกเกอร์เป็นของฝรั่ง

ตัวหนังสือภาษาไทยไปปรากฏขึ้น

มันคงแปลกประหลาด

อีกอย่าง

หน้าฟีดของบล็อกใหญ่  ก็ต้องเลือกแต่เรื่องที่น่าสนใจเท่านั้น


อย่างไรก็ดี

บล็อกยังมีข้อได้เปรียบ

ตรงที่  สามารถหาอะไรได้ง่าย ๆ

เป็นแหล่งรวมข้อมูล

เป็นหมวดหมู่

ไม่เหมือนโลกโซเชียล

ที่โพสต์อะไรไว้ก็หาไม่เจอ

ถึงจะมีระบบ  #  ก็เถอะ


พูดถึง  IG  สมัยก่อน

เวลาโพสต์  IG  ข้าพเจ้าก็ชอบให้มันแชร์ไปที่  FB

แต่หลัง ๆ  มา

เริ่มรู้สึกว่า

อยากจะมีโลกอีกโลกหนึ่ง

ที่เรารู้สึกเป็นส่วนตัว  ไม่เป็นส่วนรวมมากเกินไป

พูดเรื่องส่วนตัวเฉพาะกับคนที่มองเห็นเราเท่านั้น

ก็เลยไม่โพสต์ไปที่  FB

IG  ข้าพเจ้า  ปิดไว้  (แต่ก่อนเคยเปิด)

รับเฉพาะคนที่รู้จักกันเท่านั้น

คนที่เราไม่อยากจะให้เห็น

หรือใครที่ขอฟอลโล่สุ่มสี่สุ่มหก

ก็ไม่รับ

ใน  IG  จึงมีคนติดตามน้อยมาก ๆ  แค่หลักร้อย


เวลาโพสต์  IG  ก็รู้สึกปลอดภัยกว่าในเฟส

เพราะคนเห็นน้อย

(ซึ่งมันก็อาจเป็นความคิดโง่ ๆ  บ้า ๆ  ของข้าพเจ้าคนเดียว)


จริงแล้ว

บางคน

ก็เล่น IG  เพื่อส่องชาวบ้านเท่านั้นแหละ


อิอิ


Arty D
9 8 2014