ฉันคิดถึงเธอเสมอแม่สาวน้อย
แม้ไม่ได้พูดบ่อยบ่อยเช่นวันก่อน
ทุกค่ำคืนคราจะล้มตัวลงนอน
ก็ยังเขียนบทกลอนถึงทุกค่ำคืน
ว่า...รักเธอเหมือนทุกวันไม่ผันกลับ
ทั้งยามหลับยามฝันและยามตื่น
แม้ในวันเศร้าเจียนบ้าน้ำตารื้น
หรือในวันที่ชุ่มชื่นฉ่ำหัวใจ
ว่า...รักเธอเหมือนทุกวันที่ฉันเคยรัก
ยิ่งนานวันยิ่งแน่นหนักกว่ารักไหน
ยิ่งเวลาหมุนผ่านไปเท่าใด
ยิ่งทำให้ความรักนั้นเติบโต...
ก็เวลายิ่งหมุนผ่านนานเท่าใด
ก็ยิ่งให้ ต้นรัก นั้นงดงาม
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๗
