อัศวมิตร

อัศวมิตร...

เธอคือจิตวิญญาณการเติบใหญ่

คือความฝัน  ความหวัง  กำลังใจ

คือเยาว์วัยอันงดงามของความจริง


อัศวมิตร  เป็นชื่อถนนหน้าบ้าน  สมัยเรียน  ม.ปลาย

เป็นทางเชื่อมไปสนามม้า

แม้กิจการสนามม้าจะเลิกร้างนานแล้ว

แต่ถนนเส้นนี้ก็มีม้าเดินผ่านอยู่เสมอ

ตอนเช้า ๆ

มันจะเดินจากทางสนามม้า

ไปทางวัดบ้านจิก

มีคอกม้าเล็ก ๆ  สำหรับให้น้ำและให้หญ้า

ข้าพเจ้าชอบดูม้า

เวลามันเดิน  หรือย่างเหยาะ

มันพลิ้วไหว  สวยงาม

เสียงกุบกับ ๆ  ของเกือกม้ากระทบพื้น

ยังแว่วอยู่ในความทรงจำเสมอ


ชีวิต ม.ปลาย  เป็นช่วงชีวิตที่ข้าพเจ้าชอบมากที่สุด

เป็นช่วงเวลาที่เราได้ทำอะไร ๆ  อย่างเต็มที่

อ่านหนังสือเต็มที่  เรียนรู้เต็มที่

มีความฝันเต็มที่

โดยไม่ถูกความจริงอันโหดร้ายเสียดแฝงเท่าใดนัก

เรายังไม่เรียนรู้ความชั่วร้ายของโลกนี้มากนัก

เราเรียนรู้เพียงว่า

ต้องตั้งใจเรียน

เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยในคณะที่ใฝ่ฝันให้ได้

ก็มีอยู่แค่นั้น


นอกจากนี้

เด็ก ม.ปลาย  สามารถหยิ่งจองหองกับความรู้อันน้อยนิด

ได้อย่างเต็มที่

โดยไม่ถูกผู้ใหญ่หรือผู้คนหมั่นไส้มากเกินไป

เพราะโดยมาก  ก็ให้อภัย

ถือว่ายังเป็นเด็ก

รู้โลกนี้น้อยอยู่แต่ชอบคิดว่ารู้มาก

มีความทะเยอทะยานมาก

เป็นที่น่าขบขันเสียมากกว่าจะโกรธเคือง


ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๑  สิงหาคม  ๒๕๕๗