ความรักครั้งสุดท้าย

ครั้งสุดท้ายแล้ว

กับการทำอะไรบางอย่าง

เพื่ออะไรบางอย่าง

หรืออะไรสักอย่าง

หรือสักคน

หรืออื่น ๆ

ปล่อยให้สายลม

และอากาศธาตุคือตัวเรา

เดินทางไปยังฟ้ากว้าง

ผ่านแม่น้ำและภูเขา

ดื่มกินหมอกหนาวอันพราว, พลิ้ว

นอนหลับในก้อนหินซึ่งมีเสียงดุจระฆัง


ปล่อยให้ความหลงลืมทำหน้าที่

ปล่อยให้ความรักล่องลอย

ตัดขาดจากความโหดร้ายแห่งสตรี

ผู้นิยมความมืดของราตรีประดับพายุทมิฬ


ครั้งสุดท้ายแล้วเช่นนั้น...

การมีชีวิตอยู่ต่อไป

คือความโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง

เช่นที่เราพร่ำกล่าวอยู่เสมอ



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
16 สิงหาคม 2557