ดีใจหนักหนา มิถุนายน
ครานี้สายฝนไม่โปรย, พร่าง
เมื่อต้องเดิน เราร่วมเดิน อยู่ในทาง
ชั่วขณะ, ความอ้างว้างก็พลันลืม
เพียงได้ยิน เสียงพูด ผ่านโทรศัพท์
แทบอยากเดินไปรับให้สมปลื้ม
หากหวาดหวั่นความในใจ จึงอึ้ง-...อืม
แสร้งทำดื่มกาลเวลาเหมือนว่ารอ
ชื่นใจหนักหนา มิถุนายน
ดังความร้อนทุรายทุรนหยุดเติมต่อ
ดังน้ำเย็นชโลมใจที่ไหว, ท้อ
ดังว่าหมอรักษาไข้ให้คลายทุกข์
เพียงได้เห็นดวงตาทอประกาย
ก็ตื้นเต็มความหมายของความสุข
เพียงได้นั่งข้างข้าง ไม่อยากลุก
กลัวว่าฝันจะถูกปลุก-ตื่นจากฝัน
ไม่ใช่ฝันใช่ไหม...ใช่ไหมเล่า
เป็นความจริงที่เราต้องอดกลั้น
ไม่ใช่ห้วงแห่งนิทรา เราพบกัน
เป็นความจริงที่ใจสั่นครั้นร่ำลา
ดีใจหนักหนา มิถุนายน
เมื่อมีเธอสักคน คือคุณค่า
ฉันอยากขอได้ไหม สายน้ำตา
อย่าร่วงอีกแม้สักครา...มิถุนายน
ธัชชัย ธัญญาวัลย
เสาร์, ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๗
Siam Square One
