บทวิจารณ์นวนิยาย "นางเลอโฉม" (บางส่วน) โดย "จรูญพร ปรปักษ์ประลัย"

"...การขายตัวในเรื่องนี้ 

มีความนัยมากกว่าแค่การขายตัวอย่างตรงไปตรงมา 

แต่มันหมายถึงการขายศักดิ์ศรีของตัวเอง 

ใช้เซ็กซ์และสิ่งต่าง ๆ เป็นใบเบิกสู่ความมั่งคั่งและสถานภาพทางสังคม 

จนมองข้ามสิ่งที่มีคุณค่าอย่างแท้จริง  เช่น  ความรัก 

ไม่ว่าระหว่างหญิงชายหรือภายในครอบครัว

ไม่เพียงเท่านั้น ธัชชัย ธัญญาวัลย 

ยังตั้งคำถามต่อระบบการศึกษา 

ที่สอนให้แต่ละคนคิดถึงแต่ความสุขส่วนตน 

ปรนเปรอให้แก่ตัวเองและคนในครอบครัว 

โดยไม่สนใจผู้อื่น 

ซ้ำยังมองคนที่ไม่ได้เรียนในระบบอย่างดูถูกดูแคลน

“...หน้าที่ของพวกเราก็คือปรับตัว คืนสู่ความเป็นมนุษย์แบบดั้งเดิม เราจะไปแลกเปลี่ยนความรู้กับเด็ก ๆ และคนของที่นั่น ไม่ใช่ไปสอนหนังสือเด็กหรือนำสิ่งที่พวกเราคิดว่าเจริญไปมอบให้เขาอย่างใครหลายคนเข้าใจกัน...” (หน้า 163)

การศึกษาเพื่อป้อนสินค้าตามความต้องการของตลาด 

ทำให้หนุ่มสาวกลายเป็นเพียงผลผลิตที่ไร้จิตสำนึก 

คิดถึงแต่ตัวเอง ทำสิ่งต่าง ๆ อย่างไร้ความยางอาย 

เพื่อความสุขสบายอันฉาบฉวย 

นี่คือนวนิยายซึ่งวิพากษ์ปรัชญาการศึกษาในปัจจุบัน 

ที่ไม่ได้สร้างคนให้เป็นคน 

แต่ทำให้เป็นสิ่งต่าง ๆ นานาตามแต่ที่ตลาดแรงงานต้องการ..."

- จรูญพร  ปรปักษ์ประลัย

จุดประกายวรรณกรรม,  หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ

ประจำวันอาทิตย์ที่  ๒  กุมภาพันธ์  พ.ศ. ๒๕๕๗