คำให้การชาวกรุงเก่า

ช่วงนี้ข้าพเจ้าหมกมุ่นอยู่กับการอ่าน

"คำให้การชาวกรุงเก่า"

คืออยากอ่านมานานแล้ว  ไอ้คำให้การชาวกรุงเก่าเนี่ย

แต่ว่าไม่ได้อ่านซักที

ฉบับที่อ่านนี้ดีหน่อย

คือเขาคงภาษาเดิมที่บันทึกเอาไว้

หมายความว่า  การสะกดเป็นแบบเดิม

ทำให้เห็นวิวัฒนาการของภาษาไปด้วยในตัว

และทำให้เห็นด้วยว่า

ภาษาเก่านั้นเขาสะกดอย่างไร

อย่างเช่น

วันพุธ  เขาก็ว่า  วันพุฒ

วันศุกร์  เขาก็ว่า  วันสุกร์

เจริญ  ก็ว่า  เจรีญ

หรือดำเนิน  ก็ว่า  ดำเนีน  อย่างนี้เป็นต้น

ส่วนบางคำก็คุ้น ๆ  กันบ้าง

เพราะนักการศาสนาบางท่านก็ติดภาษาเก่าอยู่

อย่างเช่นคำว่า  สาสนา  อย่างนี้


ว่ากันว่า

คำให้การชาวกรุงเก่า  เป็นพงศาวดารไทย  ฉบับพม่า

แต่เอาเข้าจริง

คนพม่าให้มอญแปลจากไทยเป็นมอญก่อน  

แล้วค่อยแปลจากมอญเป็นพม่าอีกที

ว่ากันอีกว่า

กรุงศรีอยุทธยา  (อันนี้สะกดตามในหนังสือ)

ร่ำรวยมาก  จารึกพงศาวดารลงในแผ่นทอง

ไม่ได้จารึกไว้ที่เสาหินแบบสุโขทัย

ทำให้เวลาที่มีการขุดได้สมบัติเหล่านี้

พวกโจรก็รีบหลอมทองให้เป็นก้อนเดียวกันเสียหมดสิ้น

เลยหาหลักฐานพงศาวดารของอยุธยาเองได้ยาก  (อันนี้สะกดแบบปัจจุบันแล้ว-ฮา)

แต่โชคดีที่อยุธยาติดต่อกับต่างบ้านต่างเมืองมาก

ก็เลยมีพงศาวดารไปปรากฏอยู่ตามประเทศเพื่อนบ้าน

ที่นี้ไอ้ที่ต้องแปลจากไทยเป็นมอญแล้วแปลมอญเป็นพม่า

แล้วเราก็แปลพม่ามาเป็นไทยอีกที

มันก็ย่อมมีการคลาดเคลื่อนมาก

อนึ่ง

หากมีตอนใดที่เห็นว่ามันเป็นการว่าพม่ามาก

ทางโน้นเขาก็อาจจะปรับ ๆ  ให้ฝ่ายเขาดูดีขึ้นมาบ้างก็ได้

อย่างนี้เราก็ไม่รู้

ต้องอาศัยการตรวจสอบจากหลายแหล่งข้อมูล

การศึกษาประวัติศาสตร์แถบแถวถิ่นบ้านเรานี้

สนุกอย่างหนึ่ง

คือมันเต็มไปด้วยเรื่องราวเหนือวิสัย

กษัตริย์องค์ใดมีบุญญาธิการก็มักจะได้รับการบอกเล่าอย่างเลิศเลอ

จนแทบไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่

แต่หากเป็นเสมือนหนึ่งเทพเจ้า

หรือไม่ก็มีเค้าลางว่าเป็นเทพเจ้าลงมาเกิด

อะไรเทือกนี้

กระนั้นเราก็มิอาจปฏิเสธได้ว่า

เรื่องอย่างนี้ไม่เป็นความจริง

ความจริงในมุมของคนกลุ่มหนึ่ง

กับคนอีกกลุ่มหนึ่งย่อมไม่เหมือนกัน

การมองเห็นปรากฏการณ์อย่างหนึ่ง

พวกหนึ่งเห็นอย่างหนึ่ง

อีกพวกอาจเห็นอีกอย่าง

แล้วมันก็ไม่แน่เหมือนกันว่า

พวกที่มีหลักฐานพิสูจน์ได้  ทดลองซ้ำได้  หรืออ้างอิงได้

มันจะถูกต้องเสมอไปแล้วอีกฝ่ายจะผิดเสมอมา

เอาง่าย ๆ  อย่างเรื่องฟ้าผ่า

บางจำพวกก็บอกว่า  รามสูรขว้างขวานใส่เมฆขลา

บางจำพวกก็บอกว่า  มันเป็นประจุไฟฟ้าวิ่งเข้าหากัน

อย่างนี้เราก็บอกไม่ได้หรอกว่า

ไอ้พวกประจุไฟฟ้านั้นมันถูกฝ่ายเดียว  หรือพวกเมฆขลามันถูกเท่านั้น

เพราะมันพิสูจน์ด้วยวิธีการคนละแบบ

มันอาจมีเมฆขลากับรามสูรจริง ๆ  ก็ได้  ใครจะไปเห็น

หรือบางคนเขาอาจจะเห็น

และประจุไฟฟ้า  มันก็เป็นจริงของเขาเหมือนกัน

เพราะพิสูจน์​ด้วยกระบวนการอย่างนั้น

มันก็ได้ผลออกมาอย่างนั้น


สรุปง่าย ๆ  ก็คือ  มันเหมือนตาบอดคลำช้าง

ไอ้พวกคลำขาก็ว่า  ช้างนี้มันเป็นแท่ง ๆ  

ไอ้อีกพวกก็บอก  ผิดแล้ว  ช้างมันเป็นแผ่นบาง ๆ  ต่างหาก

เพราะคลำถูกหูช้าง


เรื่องอย่างนี้คนสมัยใหม่มักเอาไปดูถูกคนสมัยก่อน

ว่างมงาย  หรือเชื่อเรื่องเหลวไหลไร้สาระ

เพียงเพราะบางจำพวกที่เขาเข้ามานั้น

เขาเอาชุดข้อมูลที่เป็นเหตุเป็นผลกว่ามานำเสนอ

(และอ้างว่าพิสูจน์ได้  ทำซ้ำได้ผลเหมือนเดิม)

และคนเราสมัยนี้ก็มุ่งเน้นไปอย่างนั้น

นิยมไปอย่างนั้น  

อนึ่งพวกเขามีมากกว่า  และเอาเรื่องไฟฟ้านี้มาใช้ประโยชน์ได้มากกว่า

ด้วยน้ำมือของมนุษย์มากกว่า  ควบคุมได้มากกว่า

ก็ย่อมน่าเชื่อถือกว่า

เพราะบ้านเราเมืองเราเอาของอย่างนั้นมาใช้ไม่ได้

อ้อนวอนเทวดาไปฝนก็ตกบ้างไม่ตกบ้าง

ตามแต่บุญแต่กรรมแต่ความต้องการของเทวดากันไป



มันเคยมีคนเอาพระธาตุหรือพระบรมสารีริกธาตุไปพิสูจน์

ด้วยกระบวนการแยกธาตุ

ว่าประกอบด้วยธาตุอะไร

ข้าพเจ้าอ่านผ่าน ๆ  

เห็นหลวงตาท่านบอกว่า

"เขาว่ามันเป็นซิลิก้า ๆ  อะไรนี่แหละ"

ทำนองนี้  ข้อความอาจจะผิด  แต่เนื้อความไม่ผิดแน่

ความจริงก็เป็นที่สนใจของผู้คนมาทุกยุคทุกสมัย

เรื่องพระบรมสารีริกธาตุ

ว่าเป็นจริงหรือเป็นเท็จอย่างไร

ทำไมกระดูกคนกลายเป็นรูปร่างอย่างนั้นได้

ตามที่ท่านว่า

ก็คือ  ธาตุขันธ์ที่ถูกฟอกดีแล้วของพระอรหันต์

จะกลายเป็นพระธาตุได้

พระพุทธเจ้าก็เป็นพระอรหันต์ประเภทหนึ่ง

คือ  สัมมาอรหันต์  ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง

ดังนั้นกระดูกท่านที่ถูกเผารวมทั้งเถ้ากระดูก

ก็ได้กลายเป็นพระบรมสารีริกธาตุ

มีบางส่วนเท่านั้นที่ไม่ได้กลายเป็นพระบรมสารีริธาตุอย่างที่เราเห็นในปัจจุบัน

อย่างเช่น  พระเขี้ยวแก้ว  อย่างนี้เป็นต้น

พระเขี้ยวแก้ว  ก็คือ  ฟันเขี้ยว  ของพระพุทธเจ้า

ทั้งสี่ซี่นั้นไม่ไหม้ไฟ  

นอกจากนี้ยังมีส่วนอื่นอีกที่ไม่ไหม้  ผู้สนใจก็ไปค้นหาดูได้



ว่าเรื่องพระบรมสารีริกธาตุ  และพระธาตุ  กันต่อ

พระธาตุนี้  บางครั้ง  เมื่อหลังประชุมเพลิงเสร็จ  

ก็อาจไม่ได้กลายเป็นพระธาตุทันที

แต่ทิ้งไว้นานไป  เถ้ากระดูกนั้นได้รวมกันบ้าง  

แยกกันบ้าง  เปลี่ยนสัณฐานบ้าง

กลายเป็นพระธาตุ   มีรูปแบบต่าง ๆ  กัน

หลักฐานส่วนนี้มีให้เห็นในปัจจุบันคือ  พระธาตุหลวงปู่มั่น

ซึ่งผู้ได้ครอบครองต่างประหลาดใจกับสิ่งที่เป็นไป

เช่น  บางครั้งบางคนมีพระธาตุอยู่  พระธาตุนั้นหายไป  

บางคนมีเพิ่มขึ้นมา

หรือจากเล็กเป็นใหญ่  จากใหญ่กลายเป็นเล็ก  

อย่างนี้ก็มีเล่ากันมาอยู่เรื่อย ๆ  

หรือบางคนเก็บเถ้ากระดูกเอาไว้  อยู่มาวันดีคืนดีไปเปิดดู

อ้าวกลายเป็นพระธาตุ  อย่างนั้นก็มี


จบเรื่องนี้ไว้แต่เท่านี้ก่อน

ไว้คราวหน้าค่อยมาเล่าใหม่



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๘  มิถุนายน  ๒๕๕๖