ผ้าเช็ดตัวเปียกฝน

อ่านหนังสือหลาย ๆ  เล่ม

แล้วก็วาง

แล้วก็วาง

วันก่อนเดินทางไปกรุงเทพมหานคร

เมืองแห่งความอ้างว้าง

แม้จะมีผู้คนอยู่ทั่วทุกหัวระแหง


ในยามที่สายลมพัดโบกโบยเหมือนคนบ้าในหน้าฝน

ต้นไม้หลายต้นโค่นลง

หลายต้นก็ลู่ไปตามลม


ผ้าเช็ดตัวผืนเก่า ๆ  ที่ใช้มาเนิ่นนาน

เป็นเวลากว่าสิบปี

ก็ไม่มีทีท่าว่าจะไม่ถูกใช้อีกต่อไป

แม้จะเปื่อยขาดขอบรุ่ย

ก็ยังใช้ได้ดี

ซ้ำยังมีความนุ่มที่หาไม่ได้ในผ้าใหม่

มีอดีตหลายอย่างเก็บไว้ในเส้นใยของผ้าเช็ดตัว

ผ้าเช็ดตัวผืนที่เดินทางไปกับเราทุกที่ถิ่น

ไปกับเราเรื่อย ๆ

หากมันมีชีวิต

หากมันเป็นเครื่องบันทึกเรื่องเล่า

ทุกเส้นใยหรือแม้กระทั่งช่องว่าง

คงเต็มไปด้วยความสุขและความทุกข์


เมื่อเช้านี้ฝนไม่ตก

วันก่อนฝนตก

ฝนหยุด

แล้วก็ฝนตก

ประหนึ่งว่าฟ้าฝนก็รับรู้ว่า

จะต้องให้ผู้คนที่ปรารถนาทำความดี

ได้ทำความดี

หยุดเมื่อร้องขอ

ตกลงมาใหม่เมื่อเสร็จกิจ

ฟ้าฝนก็เป็นเช่นนี้เอง



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๒๗  พฤษภาคม  ๒๕๕๖