แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด

มนุษย์เรานั้นเชื่อใจได้ยาก

บางคนหน้าเนื้อใจเสือ

บางคนภายนอกดูเงียบขรึม

พูดจาอ่อนหวาน

มีมรรยาทดูเหมือนเรียบร้อย

แต่ภายในร้ายนัก

เว้นแต่ผู้มีเจโตปริยญาณ  แล้วไซร้

ก็หาใครจะรู้ใจผู้อื่นได้นั้นยากนักแล


กับบางคนเรายากจะเดาออก

หากมิใช่เห็นเงาแห่งความชั่วร้าย

อิจฉาริษยา

หรือหวังประทุษร้าย  ครอบศีรษะของเขาอยู่



แน่นอนว่า

บุคคลใดก็ตาม

หวังทำร้าย

หวังประทุษร้าย

หวังให้ร้าย

กล่าวร้าย

ว่าร้าย

ด้วยความโกรธเคืองก็ดี

ด้วยริษยา  อาฆาตก็ดี

ด้วยอิจฉาตาร้อนก็ดี

เราก็ควรให้อภัยเขา

ก็เท่านั้น


ตามกฎแห่งธรรมชาติแล้ว

ผู้ใดทำสิ่งใดไว้

ย่อมได้รับผลนั้นตอบแทน

โดยที่เราไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยว

ไม่ต้องไปข้องแวะ

หรือไม่ต้องไปตัดสินเขาเลย

หากเขาทำเลว

ธรรมชาติก็ย่อมส่งผลอันเลวแก่เขา

หากเขาทำดี

ธรรมชาติก็ย่อมส่งผลอันดีแก่เขา

นั่นหมายความว่า

ทุกสิ่งอย่างให้ผลตามครรลองของมัน

ธรรมชาติจะไม่ให้ผลแก่เขาเลวเพียงเพราะเราไปพูดว่าเขาเลว

และธรรมชาติจะไม่ให้ผลแก่เขาดีเพียงเพราะเราไปพูดว่าเขาดี

ดีเลวเราไม่มีสิทธิ์ตัดสิน

กฎแห่งการกระทำย่อมจะทำงานเอง

นี่คือเหตุผลที่เราควรต้องให้อภัยมนุษยชาติ

ผู้อ่อนแอ

ผู้ขี้ขลาด



มนุษย์ผู้ขี้ขลาด

ก็ย่อมแสวงหาลัทธิแก้กรรม

หรือลัทธิลบกรรมอยู่ร่ำไป

จึงเห็นได้ในยุคปัจจุบันนี้ว่า

เจ้าลัทธิประเภทนี้

มีรายได้มหาศาล

ซึ่งจริง ๆ  แล้ว

เราก็ไม่รู้แจ้งเห็นจริงหรอกว่า

เขาแก้กรรมได้

หรือก่อกรรมเพิ่มกันแน่



ขอเมตตาไม่มีประมาณจงแผ่ไพศาลไปสู่หัวใจสัตว์ทุกตนเถิด


ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๐๑  ๐๘  ๒๕๕๕