เราอาจจะเคยผิดพลาด
มันเป็นเรื่องจริง
ในอดีตเราเคยผิดพลาด
และมันคือบทเรียน
บางบท
มันราคาแพง
แพงมากจนหลายครั้ง
คิดว่า
มันตีค่าเป็นเงินไม่ได้
และมันก็ซื้อขายไม่ได้ด้วย
แต่บางครั้ง
มันเอามาแบ่งปันได้
การแบ่งปันของบางคน
ก็อยากจะได้สิ่งตอบแทนแห่งการแบ่งปัน
เป็นเรื่องปกติ
คนเราไม่ได้กินอากาศเป็นอาหาร
ต้องนอน ต้องนั่ง ต้องเจ็บป่วย และใส่เสื้อผ้า
หรืออยากได้ไอโฟน
เราอาจจะเคยคิดว่า
เราทำสิ่งที่ดีที่สุด
แต่หลายครั้งหลายครา
เมื่อเวลาผ่านไปนาน ๆ เข้า
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสียแล้ว
ธรรมดาโลก
เมื่อเราไม่อาจมองเห็นอนาคต
หรือเราคาดการณ์บางสิ่งได้ยากยิ่ง
เราจึงทำได้แค่เพียง
เนรมิตเศษซากของความเท็จในอดีต
สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าไม่เคยหลงลืมก็คือว่า
ข้าพเจ้าเกิดมาจากที่ไหน
และจะไปที่ไหนต่อ
ระยะทาง
การเดินทาง
ความครุ่นคิดคำนึง
และจุดหมายปลายทาง
มันมีอยู่แล้ว
ดังหนึ่งว่า
ข้าพเจ้าก็เล่นไปตามบทบาท
แต่เป็นบทบาทที่เนื่องด้วยบทบาทของผู้อื่นอีกมาก
เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไป
คนเราก็เปลี่ยนไป
ไม้อาจกลายเป็นหิน
และหินอาจกลายเป็นทราย
ดวงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า
ทางฝั่งตะวันตก
จะกลับมาใหม่ทางทิศตะวันออก
และเที่ยวเล่นอยู่หนึ่งวัน
ก่อนพระจันทร์จะเข้ามา
และเที่ยวเล่น
หนึ่งคืน
ถ้ากลางคืนสั้นกว่ากลางวัน
และกลางวันยาวนานมาก
มันไม่ได้หมายความว่า
วันนั้นเป็นวันพิเศษ
เสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ
เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงจากข้างใน
ข้าพเจ้ารู้สึกว่า
บางครั้ง
หัวใจของข้าพเจ้าก็หมองหม่น
และบางครั้ง
ก็เบิกบาน
วิวัฒนาการไม่ได้ช่วยให้จิตใจดีขึ้นหรือต่ำลง
และหลายครั้ง
เราเข้าใจผิดว่า
การศึกษาจะช่วยให้คนดีขึ้น
ซึ่งไม่เป็นความจริง
ธัชชัย ธัญญาวัลย
12 09 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น