แม้ว่าไปมาหลายครั้งแล้ว
คิดถึงเสือ
คิดถึงลูกเสือ
คิดถึงช้างที่สวนเสือ
คิดถึงจระเข้และดอกไม้
อยากไปกอดเสือใหญ่
และป้อนนมลูกเสือ
คิดถึงอูฐและกวาง
คิดถึงเจ้าลิงโง่
คิดถึงม้านั่งตอนบ่าย
เสือที่ดุร้าย
ข้าพเจ้าคิดถึงมัน
แม้ว่าเสือจะดุร้าย
แต่หาได้น่ากลัวไม่
คนผู้ไม่มีเขี้ยวเล็บ
ผู้หน้าตาน่ารักน่าใคร่
กลับโหดร้ายกว่าเสือนัก
เราอาจจะอ่อนแอเกินไป
หรือเราอาจจะโง่งมจนเกินไป
เราอาจจะไม่กลัวเสือ
เราอาจจะรักเสือ
แต่เราไม่อาจ
...
..
.
Arty Dhanyaawalaya
16 05 2554
แดดบ่ายฉายงามทะลุกระจกเข้ามา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น