ความฉลาดของมะม่วง

ความจริงเรื่องความฉลาดของมะม่วงนี้

น่าจะได้เคยเขียนไว้แล้วหรืออย่างไรไม่ทราบ

แต่จำได้ว่า

เคยเขียนเรื่องความฉลาดของต้นไม้ไว้นานมาก

ต้นไม้แต่ละชนิดมีความฉลาดแตกต่างกัน

ความฉลาดในที่นี้หมายถึงความฉลาดในการดำรงเผ่าพันธุ์

ถ้าเรียกตามภาษาทางชีววิทยาก็ต้องเรียกว่า

วิวัฒนาการ

มะม่วงฉลาดอย่างไร

ในที่นี้จะกล่าวถึงมะม่วงเปรี้ยว

แต่มะม่วงมัน

ยังไม่ได้ตรึกตรองถึง

มะม่วงเปรี้ยวมีความฉลาดคือ

เมื่อลูกเล็ก ๆ มันเปรี้ยว

ทำให้สัตว์ทั้งหลายไม่มากิน

เมื่อสัตว์ไม่มากิน ผลมันก็เจริญขึ้นได้

จนสุก

เมื่อผลสุกแปลว่ามันมีเมล็ดที่สมบูรณ์พร้อมจะแตกออกเป็นต้นใหม่

สัตว์ทั้งหลายก็มากิน

นกมาจิกกินบ้าง สัตว์อื่นมาคาบไปกินเมื่อมันหล่นแล้วบ้าง

การขายเผ่าพันธ์ุก็แพร่ไป

อันนี้เป็นวิถีโดยธรรมชาติ

แต่สมัยใหม่ ไม่ว่ามะม่วงเปรี้ยวหรือไม่เปรี้ยว

มนุษย์เอามากินหมด

แถมยังตัดต่อพันธุกรรมจนมะม่วงแทบจะไม่ต้องคิดสืบพันธุ์เอง

อันนี้เป็นความฉลาดของมนุษย์

ความจริงไม่ได้มีแต่มะม่วงเท่านั้นที่ฉลาด

ต้นไม้อื่นก็ฉลาด

อย่างต้นยางที่ผลมันมีปีก

พอลมพัดมา

มันก็บินไปได้ไกล ๆ

ทั้งนี้เพราะยางเป็นต้นไม้ใหญ่

ถ้าไม่ออกแบบให้ผลมีปีก

ลูกหลานมันคงไม่รอดเป็นแน่

เพราะธรรมดา

ต้นไม้ใหญ่มีร่มเงา

ต้นไม้ใหญ่ด้วยกันจะมาขึ้นภายใต้ร่มไม้ใหญ่ไม่ได้

ต้องไปขึ้นไกล ๆ กัน

นอกจากนี้เมล็ดยางก็แข็ง

หมายความว่ามันห่อหุ้มเผ่าพันธุ์มันไว้อย่างดี

รอให้ฝนตกลงมามอบความชุ่มชื้นและหมักดินพอแก่การเจริญ

เมล็ดยางนั้นจึงจะงอกออกมาได้

มันไม่เหมือนกับพวกไม้ไม่ยืนต้นมากอย่าง มะละกอ

พวกนี้เมล็ดอ่อนนุ่ม

ตกลงไปใต้ต้นเดิมได้

เพราะอายุขัยมันน้อย

เกิดเป็นต้นใหม่ ๆ เบียดกันได้

เพราะไม่ต้องการพื้นที่มาก

แถมเนื้อมะละกอยังเป็นตัวช่วยให้เมล็ดดำรงอยู่และงอกได้อย่างสมบูรณ์ด้วย

ต้นไม้บางชนิด

นอกจากฉลาดดังกล่าวแล้ว

ยังฉลาดแบบผลิตตัวเองให้รสชาติดี

คนกินแล้วอยากนำไปขยายเผ่าพันธ์ุ

อย่างนี้ก็นับเป็นความฉลาดอีกแบบหนึ่ง

หรือเปล่า

ความจริงมันก็น่าสงสัยอยู่ว่า

พวกต้นไม้มันฉลาดกันขนาดนี้ได้อย่างไร

ทฤษฎีการคัดเลือกโดยธรรมชาติ

คงอธิบายได้ไม่หมดแน่ ๆ

Arty Dhanyaawalaya

02 04 2554