หัวใจที่จะหนุ่มอยู่เสมอ

"หัวใจที่จะหนุ่มอยู่เสมอ"

วันก่อน

ไปพระพุทธบาทสระบุรี

วัดพระพุทธฉาย

และวัดอโศกการาม

ทั้งสามแห่งล้วนเป็นการไปเป็นครั้งที่สองทั้งสิ้น

วัดพระพุทธฉาย

จำได้ว่า

เคยไปเมื่อสมัยทำค่าย ตั้งแต่ตอนปีหนึ่งจะขึ้นปีสอง

คือปิดเทอมตอนซัมเมอร์นั่นเอง

ข้าพเจ้ายังระลึกได้ถึงวันนั้น

และยังจำภาพที่ไปได้

แม้เมื่อวันนี้

มันทำให้ความทรงจำในวันวาน

แจ่มชัดขึ้น

ที่วัดพระพุทธฉาย

มีรอยพระพุทธบาทเบื้องขวาด้วย

ขึ้นไปบนเขาไกลเหมือนกัน

และสูงด้วย

ความแตกต่างระหว่างวันนี้กับวันวาน

ก็คือ

ความเหนื่อย

ข้าพเจ้ารู้สึกเหนื่อยมากเมื่อเดินขึ้นไป

แต่ก็พยายามขึ้นไป

เพราะได้ตั้งใจเอาไว้แล้ว

ตามปกติ

ถ้าข้าพเจ้าได้ตั้งใจว่าจะทำอะไรเอาไว้แล้ว

ข้าพเจ้าไม่มีทางจะละเว้นความตั้งใจนั้นเด็ดขาด

เว้นแต่จะตายจากกันไป

เป็นมนุษย์ที่แลดูจริงจังมากอะไรมาก

แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

บางทีข้าพเจ้าก็ไม่กินข้าว

เพราะตั้งใจเอาไว้ว่า

ถ้าอ่านหนังสือไม่จบบท

จะไม่ยอมกินข้าว

ข้าพเจ้าก็มักจะมีความตั้งใจอย่างนี้เสมอ

บางครั้งก็เหมือนเล่นเกม

บางครั้งก็เหมือนหยอกล้อในความมุ่งมั่นของตัวเอง

ทั้งสามวัดไปโดยรถยนต์ฮอนด้า แอคคอร์ด

ข้าพเจ้าไม่เคยขับรถรุ่นนี้

รู้สึกได้ถึงความไม่มั่นใจของตัวเอง

รู้สึกพวงมาลัยมันเบา ๆ ยังไงไม่ทราบ

ข้าพเจ้าจะมั่นใจเมื่ออยู่หลังพวงมาลัยของรถคันเล็ก ๆ ของข้าพเจ้าเท่านั้น

มั่นใจว่า มันจะไม่แฉลบออกไปข้างทาง

มั่นใจว่าท้ายมันจะไม่สะบัด

ก็อย่างที่ว่า

ข้าพเจ้าเคยขับแต่รถสองที่นั่ง

พอต้องขับรถสี่ที่นั่ง

น้องสาวข้าพเจ้าจึงต้องไหลไปมาซ้ายขวาแทบทุกโค้ง

เหมือนไปรำลึกวันวาน

เหมือนอดีตกาลได้คืบคลานกลับมา

อีกครั้ง

แด่หัวใจที่จะหนุ่มอยู่เสมอ

Arty Dhanyaawalaya

22 03 2554