วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ยุ่งขิงมาก ๆ
เนื่องจากต้องทำธุระการงานหลายอย่าง
เกี่ยวแก่ธนาคาร
และต้องเดินไปเดินมาหลายรอบ
โชคดีที่เดี๋ยวนี้เรามีธนาคารในห้าง
เราสามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้สะดวกสบาย
ไม่ต้องเสียเวลาไปธนาคารนี้ทีธนาคารนั้นที
แถมวันหยุด เราก็ยังสามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้
นี่คือสิ่งวิเศษที่สุดของโลกในยุคนี้
นึกถึงสมัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก
ข้าพเจ้าฝากเงินครั้งแรกที่ธนาคารออมสิน
ตอนนั้นออมสินเป็นธนาคารเดียวที่เปิดวันเสาร์ครึ่งวัน
นัยว่า เพื่อให้เด็ก ๆ ได้ฝากเงิน
ไปกับเพื่อนสนิท คือ นพพร
การฝากเงินนั้นยุ่งยากมาก
เราต้องกรอกนั่นกรอกนี่ ต้องเขียนทุกสิ่งอย่าง
แม้เวลาไปถอนเงินก็เช่นกัน
กระนั้นก็ตาม
ข้าพเจ้ารู้สึกชอบบรรยากาศของธนาคารเป็นอย่างยิ่ง
นึก ๆ อยู่ว่า
สักวันหนึ่ง เราจะมาปล้นธนาคาร 5555
พูดเล่น
การไปฝากเงินธนาคารแต่ละครั้งนั้น
มันชุ่มชื่นหัวใจเป็นที่สุด
กว่าเราจะเก็บหอมรอมริบ
กว่าเราจะนับเหรียญ
กว่าเราจะนับเหรียญแล้วนับเหรียญอีก
กว่าเราจะนั่งรอคิว
กว่าเราจะรอให้เขานับเหรียญว่าตรงกับที่เรานับมาหรือเปล่า
และเมื่อเราเห็นตัวเลขในบัญชีธนาคารที่เพิ่มขึ้น
เราก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น
ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวัยเด็ก
ทุกวันนี้ ธนาคารออมสิน สาขาบ้านข้าพเจ้า
ไม่รู้ว่ายังเปิดวันเสาร์อยู่หรือเปล่า
แต่ที่เคยรับรู้
มันปิดให้บริการในวันเสาร์ไปเมื่อนานมาแล้ว
คิดว่า คงหลังจากข้าพเจ้าถอนเงินออกมาจนหมดบัญชี
เงินที่ข้าพเจ้าเพียรฝากไว้ตอน ม.ต้น นั้น
ข้าพเจ้าได้เอามาใช้เป็นทุนการศึกษาในชั้น ม.ปลาย
ครอบครัวของข้าพเจ้ายากจนเป็นอย่างยิ่ง
หากไม่มีเงินก้อนนั้นที่สะสมเอาไว้
ข้าพเจ้าก็คงไม่ได้เรียนหนังสือมาจนทุกวันนี้
ความยากจนสอนให้เรารู้จักประหยัด อดออม
แต่ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกว่า ตัวเองไม่ค่อยประหยัดอดออมเท่าที่ควรนัก
อาจเป็นเพราะว่า
เราคิดว่าเราไม่ได้ยากจนจริง ๆ ก็เป็นได้
นอกจากเงินที่สะสมไว้แล้ว
ก็ยังมีทุนการศึกษาจากผู้มีจิตใจเอื้อเฟื้อ
ก็ยังมีทุนรอนอื่น ๆ ของท่านที่มีกุศลจิตทั้งหลาย
ที่สนับสนุนข้าพเจ้าจนเติบโต
คนคนหนึ่งกว่าจะเติบโตขึ้นมาได้
ไม่ได้เติบโตโดยลำพัง
ล้วนต้องมีการอุปการะเลี้ยงดู
จากบุคคลอื่น ๆ
กว่าที่จะมีชีวิตที่เรามักจะเรียกว่า ชีวิตของตัวเราเอง
ล้วนต้องผ่านการโอบอุ้มจากบุคคลทั้งหลายทั้งสิ้น
ซึ่ง...
นั่นคือสิ่งประเสริฐเลิศเลอของความเป็นมนุษย์ด้วยกัน
แม้ว่าทุกวันนี้จะมีธุรกรรมทางการเงินที่ต้องจัดการ
มากมายกว่าตอนเป็นเด็กหลายเท่า
มีความรู้เกี่ยวกับการเงิน
มากมายกว่าตอนเป็นเด็กหลายเท่า
ข้าพเจ้าก็ยังชอบที่จะไปใช้บริการเคาน์เตอร์ของธนาคาร
มันทำให้เรารู้สึกเหมือนดังหนึ่งว่า
เราได้ย้อนกลับไปสู่บรรยากาศในวัยเยาว์
หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ
มันกระตุ้นให้เราได้รับรู้ถึงการออมเงิน
มากกว่าจะใช้จ่ายเงินที่ไม่เกิดสาระประโยชน์
เพราะในความเป็นจริงของความเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งก็คือ
ธนาคารคือสถานที่ให้ฝากเงินเพื่อรับดอกเบี้ยเท่านั้น
ซึ่งมันแตกต่างจากธนาคารในวัยหนุ่มเหลือเกิน
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เนื่องจากต้องทำธุระการงานหลายอย่าง
เกี่ยวแก่ธนาคาร
และต้องเดินไปเดินมาหลายรอบ
โชคดีที่เดี๋ยวนี้เรามีธนาคารในห้าง
เราสามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้สะดวกสบาย
ไม่ต้องเสียเวลาไปธนาคารนี้ทีธนาคารนั้นที
แถมวันหยุด เราก็ยังสามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้
นี่คือสิ่งวิเศษที่สุดของโลกในยุคนี้
นึกถึงสมัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก
ข้าพเจ้าฝากเงินครั้งแรกที่ธนาคารออมสิน
ตอนนั้นออมสินเป็นธนาคารเดียวที่เปิดวันเสาร์ครึ่งวัน
นัยว่า เพื่อให้เด็ก ๆ ได้ฝากเงิน
ไปกับเพื่อนสนิท คือ นพพร
การฝากเงินนั้นยุ่งยากมาก
เราต้องกรอกนั่นกรอกนี่ ต้องเขียนทุกสิ่งอย่าง
แม้เวลาไปถอนเงินก็เช่นกัน
กระนั้นก็ตาม
ข้าพเจ้ารู้สึกชอบบรรยากาศของธนาคารเป็นอย่างยิ่ง
นึก ๆ อยู่ว่า
สักวันหนึ่ง เราจะมาปล้นธนาคาร 5555
พูดเล่น
การไปฝากเงินธนาคารแต่ละครั้งนั้น
มันชุ่มชื่นหัวใจเป็นที่สุด
กว่าเราจะเก็บหอมรอมริบ
กว่าเราจะนับเหรียญ
กว่าเราจะนับเหรียญแล้วนับเหรียญอีก
กว่าเราจะนั่งรอคิว
กว่าเราจะรอให้เขานับเหรียญว่าตรงกับที่เรานับมาหรือเปล่า
และเมื่อเราเห็นตัวเลขในบัญชีธนาคารที่เพิ่มขึ้น
เราก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น
ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวัยเด็ก
ทุกวันนี้ ธนาคารออมสิน สาขาบ้านข้าพเจ้า
ไม่รู้ว่ายังเปิดวันเสาร์อยู่หรือเปล่า
แต่ที่เคยรับรู้
มันปิดให้บริการในวันเสาร์ไปเมื่อนานมาแล้ว
คิดว่า คงหลังจากข้าพเจ้าถอนเงินออกมาจนหมดบัญชี
เงินที่ข้าพเจ้าเพียรฝากไว้ตอน ม.ต้น นั้น
ข้าพเจ้าได้เอามาใช้เป็นทุนการศึกษาในชั้น ม.ปลาย
ครอบครัวของข้าพเจ้ายากจนเป็นอย่างยิ่ง
หากไม่มีเงินก้อนนั้นที่สะสมเอาไว้
ข้าพเจ้าก็คงไม่ได้เรียนหนังสือมาจนทุกวันนี้
ความยากจนสอนให้เรารู้จักประหยัด อดออม
แต่ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกว่า ตัวเองไม่ค่อยประหยัดอดออมเท่าที่ควรนัก
อาจเป็นเพราะว่า
เราคิดว่าเราไม่ได้ยากจนจริง ๆ ก็เป็นได้
นอกจากเงินที่สะสมไว้แล้ว
ก็ยังมีทุนการศึกษาจากผู้มีจิตใจเอื้อเฟื้อ
ก็ยังมีทุนรอนอื่น ๆ ของท่านที่มีกุศลจิตทั้งหลาย
ที่สนับสนุนข้าพเจ้าจนเติบโต
คนคนหนึ่งกว่าจะเติบโตขึ้นมาได้
ไม่ได้เติบโตโดยลำพัง
ล้วนต้องมีการอุปการะเลี้ยงดู
จากบุคคลอื่น ๆ
กว่าที่จะมีชีวิตที่เรามักจะเรียกว่า ชีวิตของตัวเราเอง
ล้วนต้องผ่านการโอบอุ้มจากบุคคลทั้งหลายทั้งสิ้น
ซึ่ง...
นั่นคือสิ่งประเสริฐเลิศเลอของความเป็นมนุษย์ด้วยกัน
แม้ว่าทุกวันนี้จะมีธุรกรรมทางการเงินที่ต้องจัดการ
มากมายกว่าตอนเป็นเด็กหลายเท่า
มีความรู้เกี่ยวกับการเงิน
มากมายกว่าตอนเป็นเด็กหลายเท่า
ข้าพเจ้าก็ยังชอบที่จะไปใช้บริการเคาน์เตอร์ของธนาคาร
มันทำให้เรารู้สึกเหมือนดังหนึ่งว่า
เราได้ย้อนกลับไปสู่บรรยากาศในวัยเยาว์
หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ
มันกระตุ้นให้เราได้รับรู้ถึงการออมเงิน
มากกว่าจะใช้จ่ายเงินที่ไม่เกิดสาระประโยชน์
เพราะในความเป็นจริงของความเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งก็คือ
ธนาคารคือสถานที่ให้ฝากเงินเพื่อรับดอกเบี้ยเท่านั้น
ซึ่งมันแตกต่างจากธนาคารในวัยหนุ่มเหลือเกิน
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
