วันหยุดอันแสนเศร้า

เมื่อกลางวันหลังจากส่งงานให้โรงพิมพ์เสร็จ

ก็ได้รับโทรศัพท์ขณะกำลังขับรถลงจากลานจอด

ว่า  คุณธัชชัยคะ  ถามเรื่องไฟล์งาน

ยามเช้าของความรักค่ะ  คือไฟล์มันแตก

ข้าพเจ้าตกใจว่า  ไฟล์มันแตกได้อย่างไร

เพราะทำตามปกติทุกอย่าง

ทางโรงพิมพ์ขอไฟล์ต้นฉบับที่ไม่ใช่ไฟล์ Ai

เนื่องจากข้าพเจ้าขับรถอยู่

จึงตัดบทไปว่า  ไม่มี

เขาก็ถามย้ำว่า  ได้ตั้ง Res ที่ 300  หรือเปล่า

เพราะตัวหนังสือก็แตกด้วย

ข้าพเจ้ามั่นใจว่า  เรื่องแบบนี้ไม่น่าพลาด

จึงตอบเขาไป  ว่า  300  แน่ ๆ

จึงได้ข้อตกลงร่วมกันว่า

เดี๋ยวดูดิจิตอลปรู๊ฟก่อนก็แล้วกัน

ถ้าเป็นปัญหาเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที


กระนั้นข้าพเจ้าก็ไม่สบายใจ

(เพราะประโยคที่ว่า  ตัวหนังสือก็แตกด้วย)

แพลนในวันนี้ก็คือ

ออกไปหาอะไรกินที่ห้างสรรพสินค้าแถวบ้าน

ตัดผม

และช้อปปิ้ง

(คล้าย ๆ  เป็นการให้รางวัลตัวเองหลังทำงานเสร็จว่างั้นเหอะ)

เอาเข้าจริง

ข้าพเจ้าก็ต้องไปทำกิจกรรมพวกนี้

ด้วยอาการหวั่นวิตกตลอดเวลาว่า

จริง ๆ  แล้วเราทำไฟล์พลาดไปหรือเปล่า

ทำให้แทนที่จะมีความสุขกับการดำเนินกิจกรรมในวันหยุด

ซึ่งมีอยู่น้อยวันมาก ๆ

ก็กลับต้องมีอันชะงักชะงึกอีหลึกอีหลักหนักใจ

เหมือนญาติผู้ใหญ่กำลังจะตายอะไรทำนองนั้น

T_T


หลังจากทำทุกอย่างเรียบร้อย

คือ  ตัดผม  กินข้าว  และซื้อของ

ก็จำใจต้องกลับมาที่ห้อง

เพราะอยากเช็คดูให้แน่ชัดว่าเราไม่พลาดแน่ ๆ

ซึ่งก็ไม่พลาดจริง ๆ

เลยแปลกใจว่า

ตกลงไฟล์มันแตกเพราะอะไร

แต่ข้าพเจ้าก็เห็นแล้วแหละว่า

ไฟล์ที่คั่นหนังสือ  ถ้าเปิดขึ้นมามันจะแตก  เพราะมันอันเล็ก

เวลาเปิด pdf  แล้วมันจะขยายขนาดอัตโนมัติ

ทำให้ไฟล์มันแตก

ซึ่งถ้าดู  100%  ก็ไม่มีปัญหาอะไร

แต่ก็ไม่แน่

อะไรในโลกนี้ก็เกิดขึ้นได้

ก็คงต้องรอดูต้นฉบับจริง ๆ  อีกที


แปลกดี

ทั้งที่ข้าพเจ้าก็ทำหนังสือมาหลายเล่มแล้ว

แต่ปัญหาก็มีมาให้เห็นเสมอ

ซึ่งเล่มนี้

ข้าพเจ้าคิดว่า

ราบเรียบและราบรื่นที่สุด

ก็ยังมีปัญหา

ถ้าดูของจริงแล้วเป็นปัญหาจริง ๆ

ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง

เพราะเราก็ทำตามปกติทุกอย่าง



สรุปก็ต้องวุ่นวายจนได้

ทั้งที่อยากชิล ๆ  เสียหน่อย

อยากไปนั่งอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟบ้างอะไรบ้าง

เฮ้ออออ...

วันหยุดอันแสนเศร้า

T_T


Arty D
4  กันยายน  2557