นักเขียนผู้เป็นแรงบันดาลใจ

เขียนไว้ที่เฟซบุค
เห็นว่าดี  เลยเอามาไว้ที่นี่ด้วย

ข้าพเจ้าเกิดไม่ทัน "กองคาราวาน"
แต่ก็ได้มีโอกาสอ่าน "ขนำน้อยกลางทุ่งนา"
เมื่ออายุประมาณ ๑๔ ปี
ปีที่ "คนขี่ม้าขาว" เกิดนั้น เป็นปีที่ข้าพเจ้าเกิดด้วย
ทั้งข้าพเจ้าและคนรักต่างประทับใจ "สีของหมา"
ฉบับพิมพ์ใหม่เมื่อเร็ว ๆ นี้

รู้สึกดีใจและอบอุ่นใจเป็นพิเศษ
เมื่อนักเขียนที่ข้าพเจ้าเคยอ่าน เมื่อครั้งยังเด็ก
มาให้กำลังใจถึงหน้าวอลล์

ข้าพเจ้าเป็นคนประหลาดอย่างหนึ่ง (ความจริงก็หลายอย่าง
แต่วันนี้ขออย่างเดียวก่อน 555)
มักจะรู้สึกตื่นเต้นเสมอเมื่อพบกับนักเขียน
ที่ข้าพเจ้าเคยอ่านงานของเขาตอนเป็นเด็ก
มันเป็นความเหลือเชื่อของชีวิต
เหมือนเราได้เจอญาติที่ห่างหาย
หรือเจอพี่น้องที่พลัดหลงกันไปนาน

ที่สำคัญอย่างหนึ่ง
"อุบัติเหตุในสังคมกึ่งเกษตรกรรม"
เป็นแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้าอยากเขียนเรื่องสั้นสักเรื่องขึ้นมา
หลังจากอ่าน "เรื่อง-ผม-เล่า" จบ
อาจเพราะข้าพเจ้าประทับใจกับ "ท่านรองฯ"
หรือเป็นเพราะว่าเรื่องนี้ได้รื้อค้นเข้าไปในจิตใจของข้าพเจ้า
เกี่ยวกับความคิดที่ว่า
ทำไมผู้หญิงที่มีผัวแต่อายุยังน้อยจึงไม่สามารถเข้าเรียน
หรือเรียนต่อไปได้ในโรงเรียน
ทำไมเราต้องจำกัดการศึกษาเพียงเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้น
"ตั้งครรภ์"
ราวกับว่าการตั้งครรภ์ในวัยเรียน
เป็นความผิดบาปอย่างมหันต์อย่างนั้นแหละ
ราวกับว่าถ้าคุณท้องขึ้นมาแล้วทุกอย่างของคุณต้องจบ
อะไรอย่างนั้น ทำไม "ระบบการศึกษา" จึงเลวร้ายเช่นนี้
เป็นคำถามที่ข้าพเจ้าครุ่นคิดมานาน

เรียงความสเตตัสจบแล้ว
ขอบพระคุณพี่จำลอง ฝั่งชลจิตร Kangplato Fcj
นักเขียนผู้เป็นแรงบันดาลใจครับ

1 พฤษภาคม  2557
ธัชชัย  ธัญญาวัลย

ลิ้งค์ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ  "สีของหมา"  ที่ข้าพเจ้ากล่าวถึง

http://lazy-lady-go-on.blogspot.com/2013/04/one-by-onethree-hundreds-no10.html