ในความคำนึงถึง

ทุกค่ำคืน

เราก็อาจใคร่ครวญถึงชีวิต

วันวาน  วันนี้

หรือวันพรุ่งนี้

ในแต่ละค่ำคืน

เราอาจมีความหวัง

ความฝัน

หรือความระลึกถึง


ร้านกาแฟข้างล่างที่พักเปิดบริการแล้ว

พร้อมกับการปิดกิจการของร้านอาหารข้าง ๆ  

ใช่ว่าอาหารไม่อร่อย

แต่โดยส่วนตัวข้าพเจ้าคิดว่า

เป็นเรื่องของการบริการ

การตกแต่งร้าน

และการบริหารจัดการมากกว่า

รวมทั้งค่าเช่าที่แพงเกินไป

กับทำเลที่ออกจะซุกซ่อนสักหน่อย

แต่ความจริงแล้ว

ทำเลตรงที่ว่า

ดีกว่าอีกร้านหนึ่งถมถืด

ข้าพเจ้ามาอยู่ใหม่ ๆ  

ยังไม่ทราบเลยว่า

ตรงนั้นคือร้านอาหาร

แต่ร้านที่เพิ่งติดประกาศขายต่อกิจการนี้

เดิน/มองเข้ามาก็เห็นทันที


หลายวันก่อนอ่านหนังสือไปหลายเล่ม

เขียนเรื่องสั้นได้เรื่องเดียว

กับกลอนเปล่าอีกหนึ่ง

มีกลอนบางชิ้นส่งไปตามนิตยสารบ้างอะไรบ้าง

แต่ก็ไม่ค่อยได้ติดตามอ่านเท่าไหร่นัก

นึกถึงสมัยก่อนตอนเรียนหนังสือ

ที่ใต้หอพักจะมีหนังสือพิมพ์อย่างน้อยก็สิบฉบับ

กับนิตยสารต่าง ๆ  ให้อ่าน

ข้าพเจ้าก็ชอบอ่าน

เสียเวลาไปร่วมชั่วโมงสองชั่วโมง

ไม่นับเวลาไปขลุกอยู่กับอินเตอร์เน็ต

ชีวิตนี้มันช่างไร้สาระดีแท้


กลายเป็นคนไม่ทันข่าวไปเสียแล้ว

หลังจากเรียนจบ

ถ้าข่าวไหนไม่ดัง

หรือไม่บังเอิญเห็นจากหน้าหนังสือพิมพ์

ก็ไม่ได้รับรู้ข่าวใด ๆ  

แท้แล้วที่ทำงานก็มีหนังสือพิมพ์อยู่หนึ่งฉบับ

นอกนั้นเป็นหนังสือแฟชั่น  หลายฉบับเลยทีเดียว

บางครั้งข้าพเจ้าดูหนังสือแฟชั่นแล้วเครียดยิ่งกว่าอ่านวรรณกรรม

เพราะชอบไปวิเคราะห์พวกรูปถ่าย  ดูการออกแบบเสื้อผ้า

ดูการแต่งหน้า  การสไตลิ่ง  ฯลฯ

ปวดหัว

บางทีเห็นบางภาพแล้วนึกชอบขึ้นมาก็อยากไปซื้อมาเก็บไว้เสียอีก

ไม่เป็นอันทำการทำงานไปเสีย

555


คืนนี้ว่าจะเขียนเรื่องสักเรื่องสองเรื่อง

ก็มีเหตุให้ง่วงนอน

ไปกินสเต๊กเนื้อนกกระจอกเทศ

มันอร่อยดีเหมือนกันไอ้เนื้อนกกระจอกเทศอะไรนี่

แล้วความจริงก็ไม่รู้ว่า  มันเป็นเนื้อนกกระจอกเทศจริงหรือเปล่า

แต่คนขายเขาคงไม่โกหกเรา

ถึงโกหกก็ช่างเขาเถอะ

รู้ว่ามันอร่อยก็เพียงพอ

หุหุ



Arty K.
28 เมษายน 2557