ลมหนาว

วันนี้ตื่นตามกำหนดเวลา

ที่ได้กำหนดไว้ก่อนจะนอนหลับ

ว่าด้วยการตื่นการหลับนี้

ถ้าเรามีจิตใจที่เข้มแข็งพอ

เราก็สามารถกำหนดได้ว่า

เราอยากตื่นตอนไหน


ต้องมาทำงานที่ชลบุรี

สิบโมง

ขับรถออกจากที่พัก

เห็นน้ำมันใกล้หมด

จึงแวะเติมเสียก่อน

ที่ปั๊มข้าง ๆ  บ้าน

จึงได้ฤกษ์ออกมาจริง ๆ

ก็ประมาณ  เก้าโมง


ตอนขับรถบนทางด่วนรู้สึกแปลก ๆ

ขับไม่เร็วมาก

ทำไมรถมันสั่น ๆ

ก็คิดว่า

คงเป็นเพราะลมพัดแรง

เพราะปกติบนทางบูรพาวิถี

ลมมันก็ชอบพัดแรง

ขับมาเรื่อย ๆ  จนถึงด่านจ่ายเงินบางปะกง๑

ที่ต้องออกบางปะกงเพราะเป็นความเคยชิน

สมัยก่อน

ถ้าไปลงตรงด่านสุดท้าย

รถมันจะแออัด

ก็เลยลงด่านบางปะกง๑ เรื่อยมา


เส้นกรุงเทพฯ-ชลบุรี

เรื่อยไปถึงระยอง  ถึงจันทบุรี  นี้

ข้าพเจ้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ขับกันบ่อยมาก

ขับเป็นกิจวัตร

ยิ่งสมัยก่อนยิ่งขับบ่อย ๆ

เส้นทางซอกแซกแถวไหน

ก็ค่อนข้างรู้พอสมควร


ถึงด่านเก็บเงิน

เปิดกระจกลงจึงได้รู้ว่า

ลมหนาวพัดแรงมาก

เย็นดีจริง ๆ

วิ่งไปถึงทางเลี่ยงเมือง

ก็รู้สึก

เอ๊ะ  ทำไมมันร้อน ๆ

เหลือบตาไปดู

อ้าว  ลืมเปิดแอร์

จึงเปิดเสียหน่อย


ขับมาทางจะออกบางแสน

เพราะต้องการไปกลับรถ

เพื่อวิ่งตัดข้ามสะพานตรงถนนสุขุมวิท

เข้าสู่ถนนพระยาสัจจา

ตรงแยกโรงเรียนชลชาย

เห็นรถคันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ

หงายเก๋ง  อยู่กลางถนน

คือมันหงายเก๋งจริง ๆ

หงายท้องตรงโค้งพอดี

นึก ๆ  ดูว่า  ยังโชคดีที่ไม่เลยมาอีกฝั่ง

ไม่งั้นจะเป็นอุบัติเหตุซ้อนอุบัติเหตุ


เรื่องของอุบัติเหตุนี้

เอาเข้าจริง

ให้ประมาทหรือไม่ประมาท

ถ้ามันจะเกิด

มันก็ต้องเกิดจนได้

ขึ้นกับว่า

เหตุปัจจัยถึงพร้อมเมื่อไหร่

มันก็เกิดขึ้นเมื่อนั้น

ไม่เลือกคนดีคนเลวอะไร


ถึงที่ทำงานประมาณ  สิบโมงสิบนาที


มีกำหนดการว่า

จะตรวจหนังสือ "ความตายฯ"

ให้เสร็จ

จากนั้น

ก็ส่งโรงพิมพ์เสียที


Arty K.