เราหัวเราะเพื่อร้องไห้ในวันข้างหน้า
เพื่อดื่มกินน้ำตาต่างข้าวขาว
เราพบกันเพียงแสนสั้น, จากกันยาว
เราเหน็บหนาวเพื่อรุมร้อนก่อนค่ำโรย
หากสวรรค์ยังเป็นสรวงสวรรค์
และนรกยังคงมั่น, เราไห้โหย
สุขและทุกข์ ฝันและตื่น, ฟื้นแล้วโบย
โดยเราไม่ทันได้ตั้งตัว
เราหลับใหลเพื่อลุ่มหลงการโพลงตื่น
เราเริงรื่นชื่นชมกับความชั่ว
เราหวาดหวั่นพรั่นสะพรึงกับความกลัว
เพื่อเกลือกกลั้วความหาญกล้าและบ้าดี
เราหัวเราะเพื่อร้องไห้ในวันข้างหน้า
ห่มความหยาบเพื่อว่าจะถ้วนถี่
สูดความหอมดอมความเหม็นเป็นหมื่นปี
เพื่อยึดครองพื้นที่ที่โง่งม...
เพื่อยึดครองความป่นปี้ที่ร้าย-ลวง
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๒๙ กันยายน ๒๕๕๖
