คีตราตรี (บทกวี)

แด่ค่ำคืนดื่นดึกที่คุ้นเคย

แด่ความคำนึงถึงในคราหน้าฝน

แด่ดอกไม้และความรักที่เงียบงัน

เทพเจ้าแห่งความทรงจำทำงานหนัก

เวิ้งฟ้าไร้ดาวจำนรรจ์

โน่นแน่ะทะเลที่เราไม่เคยมองเห็น

และนั่นสะพานข้ามแม่น้ำแห่งความมืดบอด

บทเพลงราตรีพลิ้วพร่ำยาวนาน

ราวอรุณรุ่งจะแล้งร้างไปเสียจากโลก

อากาศเย็นลงและเย็นลง

เหยียบย่ำความเจ็บปวดให้ยิ่งเจ็บปวด


แด่บ้านที่เราจากมาไกล

แด่กอไผ่ที่เพิ่งจบชีวิต

แด่แม่น้ำแห่งความหลัง

เพลงพิณสวรรค์โปรดบรรเลงต้อนรับมวลหิ่งห้อยเถิด



ธัชชัย  ธัญญาวัลย
๑๕ กันยายน ๒๕๕๖