ที่เคยเรียงร้อยเอาไว้ในวันก่อน ๆ
บทนี้เป็นเสมือนหนึ่งคำนำ
ในหนังสือ
"ผลส้มสีน้ำเงิน"
โปรดสดับ
จากใจ
๏
เย็นย่ำเมื่อน้ำค้างย่างหยาด
ดาวประหลาดมืดมัวสลัวแสง
ลมโชกโกรกมาแล้วล้าแรง
ไฟแดงมอดหายไม่เหลือร้อน
ฯ
๏
ดวงใจหลายดวงเริ่มร่วงหล่น
เปล่า-ป่นรายเรียงเพียงเศษก้อน
เสี้ยวหวังพร่างพราวพลันร้าวรอน
แตกตะกอนฟ้อนร่ายไปก้นบึง
ฯ
๏
ฝันวาดคาดไว้ในวันเก่า
ก็เพียงเรื่องเศร้าคราวคิดถึง
แว่วเสียงสะล้อเสียงซอซึง
ยิ่งดึงใจแดกลงแหลกยับ
ฯ
๏
แม้นฝันใดมัวสลัวล้า
ขอฝันกวีกล้าอย่ามอดดับ
แม้นใจใดดวงล่วงลาลับ
ขอใจกวีวับอยู่วาบฟ้า
๚ ๛
ทิวฟ้า
ทัดตะวัน
ตุลาคม
๒๕๔๘
ลำพูน
ธัชชัย ธัญญาวัลย
๑๐ ๐๖ ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น