เต่าตาบอด

ข้าพเจ้าค้นเจอสิ่งนี้เมื่อคืน

หลังจากที่เสาะหากระดาษรียูส

เพื่อมาใช้พิมพ์ต้นฉบับนิยาย

เพื่ออ่านทบทวน

และแก้ไขอีกรอบ

มันเป็นหนังแกะสลัก

และข้าพเจ้าก็ไม่มีเวลาเอาใส่กรอบเสียที

จนทิ้งร้างไว้นานอย่างที่เห็น

เมื่อครั้งข้าพเจ้าได้มันมา

ข้าพเจ้าได้บันทึกเอาไว้ด้วย

ดังรูปข้างล่าง

ความจริงรูปมันใหญ่พอสมควร

สามารถคลิกเพื่อขยายดูรูปได้

แต่เพื่อความสะดวก

ข้าพเจ้าจะคัดลอก

ข้อความทั้งหมดมาไว้ ณ ที่นี้

"ข้าพเจ้าได้มันมาจากงาน OTOP ที่จัดขึ้นที่สนามกีฬาแห่งชาติ ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าวันที่

เท่าไหร่ แต่คิดว่าน่าจะเป็นวันจันทร์ มันคือรูปเต่า

ข้าพเจ้าได้สนทนากับน้องคนที่ขายรูปพวกนี้ มันทำมาจากหนังวัว

แล้วฉลุลายและลงสี เป็นอย่างนั้น

ลายพวกนี้เขาก็มีอยู่แล้วเพียงแต่มาทำตามแบบ น้องเขาบอกว่าเป็นงานของเยาวชน

ตอนแรกข้าพเจ้าก็คลับคล้ายคลับคลาว่ามันเป็นเต่าจริงหรือไม่ ก็ถามเขาดู

ว่ามันคืออะไร เขาบอกว่า เต่า

ข้าพเจ้านึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่งเกี่ยวกับเจ้าเต่าตัวนี้

มันเป็นเต่าที่พุ้ยน้ำเพื่อจะโผล่ขึ้นไปข้างบน

ข้าพเจ้าได้ยินมาว่า การจะเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากนัก อุปมาดังเต่าตาบอดในมหาสมุทรกว้าง

หนึ่งร้อยปีจะลอยขึ้นมาเหนือผิวน้ำสักครั้ง ซึ่งเหนือผิวน้ำนั้นจะมีเรือเล็ก ๆ

ลำหนึ่งลอยอยู่ เต่าตาบอดจะต้องชนเรือนี้พอดี จึงจะเทียบได้ว่าเป็นการได้ "โอกาส"

มาเกิดเป็นมนุษย์หนึ่งครั้ง มันยากเย็นแสนเข็ญขนาดหนัก มิเพียงเท่านั้น

นอกจากนี้แล้วยังมี 4 สิ่งแสนยากได้แก่ การเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้านั้น แสนยาก

การได้ฟังธรรมนั้นแสนยาก เป็นต้น

ถ้าเอามาคูณกันเพื่อหาความน่าจะเป็น ข้าพเจ้าก็คือเต่าตาบอดตัวนั้น

และได้มีโอกาสพบพระพุทธศาสนา แสนยากมาก

เป็นเหตุให้ข้าพเจ้าซื้อภาพนี้มา

เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจว่า ตัวเองคือเต่าตาบอดตัวหนึ่ง

ได้เกิดมาพบพระธรรม ได้ปฏิบัติธรรม

แล้วมีเหตุผลอันใดที่ข้าพเจ้าจะละวางละทิ้งการปฏิบัติธรรมนั้นเสีย

ย่อมเป็นไปมิได้

เพราะคำนวณจากความน่าจะเป็นแล้ว มันยากนักหนากว่าจะมาเป็นข้าพเจ้า

(ลายเซ็น)

วันที่บันทึก 14 เมษายน 2552 ดึก ๆ"

ด้านหลังมีลายเซ็นและเขียนว่า

"มีนาคม 2552

จากงาน OTOP

สนามกีฬาแห่งชาติ"

กระดาษที่ใช้บันทึกก็เป็นกระดาษที่แถมมากับเต่านั่นเอง

ธัชชัย ธัญญาวัลย

22 07 2554