บางเรื่อง
ก็เป็นจริงได้
เฉพาะแค่
ในความฝัน
เท่านั้นเอง
ข้าพเจ้ากลับจากค่ายมาหลายวัน
แต่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
เหตุมาแต่ความขี้เกียจ
ข้าพเจ้าก็มักจะขี้เกียจ
หรือบางครั้ง
ก็ไม่ขยันหมั่นเพียรเอาเสียเลย
นึก ๆ ขึ้นมา
ก็อยากไปฮันนีมูนบ้างอะไรบ้าง
เมื่อเช้าทักทายสายฝนด้วยการนอนหลับ
การนอนหลับในวันที่ต้องไปทำงาน
รู้สึกผิดเหมือนกับเด็ก ๆ ที่ไม่ยอมไปโรงเรียนอย่างไรอย่างนั้น
ตอนเป็นเด็กถ้าวันไหนไม่ได้ไปโรงเรียน
จะรู้สึกไม่ดี
จะรู้สึกผิด
จะรู้สึกว่า เอ๊ะ
ที่โรงเรียนเขาจะเรียนอะไรกัน
เขาจะทำอะไรกันบ้าง
ทั้ง ๆ ที่โรงเรียนก็ไม่เคยสนใจเราเลย
โรงเรียนก็ยังคงเป็นโรงเรียน
และดำเนินการเรียนการสอนไปตามปกติ
เมื่อวานไปบางแสน
ไม่รู้ไปครั้งที่เท่าไหร่
แต่ก็ไปอีกแล้ว
โชคดีที่ฝนไม่ตก
ทำให้บรรยากาศการกินลมชมวิว
เป็นไปได้อย่างที่คาดหวัง
คนเราก็มักจะคาดหวังกับสิ่งนั้นสิ่งนี้
และมักคาดหวังว่า
คนนั้นคนนี้จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
บางครั้งก็ชอบตัดสิน
ชอบคิดแทนคนอื่น
ชอบคิดว่า
คนนั้นคนนี้จะคิดอย่างนั้นอย่างนี้
บางครั้ง
ก็ชอบคิดว่าเขาเป็นอย่างนั้นจากการกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดของเขา
ทั้งที่ความเป็นจริง
หาได้เป็นเช่นนั้นไม่
หรือบางครั้งมันก็อาจเป็น
แต่
คงไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แน่นอน
บางคนอาจจะมีเหตุผล
ที่เขาคิดว่า
ถูกต้อง
ของเขาเอง
บางคนอาจจะมีความลุ่มลึก
ที่คนทั่วไปคาดไม่ถึง
เดาไม่ได้
และไม่อาจคาดเดา
เหมือนหนังสือบางเรื่อง
ที่เราไม่อาจคาดเดา
หรือไม่อาจตีความ
เพราะมันค่อนข้างจะลึก
เข้าไปข้างใน
ของตัวมันเอง
ข้าพเจ้าเคยมีความรักโง่ ๆ
รักโง่ ๆ คือรักที่ไม่ฉลาด
ไม่ฉลาดและไม่รอบรู้
ไม่รอบรู้และไม่รอบคอบ
บางครั้ง
ความรักโง่ ๆ จากความไม่รู้ของเรา
ก็อาจทำร้ายคนที่เรารัก
และ
มันก็จะกลายเป็นบาดแผลในหัวใจของตัวเราเอง
ทุกครั้งเมื่อต้องตัดสินใจทำอะไร
ข้าพเจ้า
ก็มักจะเตือนตัวเองเสมอ
ให้รอบคอบ
อีกอย่างหนึ่ง
มันถูกปลูกฝังมาจากโรงเรียนแพทย์
ที่สอนให้ระมัดระวัง
เพราะมันคือชีวิต
ของคนทั้งคน
ความจริงโรงเรียนฝึกหัดครูควรสอนอย่างนี้บ้าง
เพราะมันไม่ใช่แค่ชีวิตของเด็กคนหนึ่ง
แต่มันคือ
ชีวิตของเด็กทั้งห้อง
มันคืออนาคตของนักเรียนทั้งโรงเรียน
และมันคือรูปโฉมของประเทศชาติในทศวรรษหน้า
ชีวิตคนไม่ใช่หมาตัวหนึ่ง
ชีวิตคนไม่ใช่สิ่งที่ใครก็จะมายัดเยียดอะไรให้ก็ได้
แม้หมาตัวหนึ่งก็ยังเป็นชีวิตที่มีค่า
ที่คนไม่เคยเห็นความตาย
ไม่มีทางเข้าใจลึกซึ้งแจ่มแจ้ง
สมัยเป็นเด็กข้าพเจ้าชอบจัดยาให้ยาย
ยายเป็นอะไรไม่รู้
ต้องกินยา
กินยา
กินยา
และกินยา
คนไทยเป็นคนที่ชอบกินยา
ซื้อหายากันได้ง่ายมาก
กินโดยที่ไม่รู้ว่า
ยานั้นกินเพื่ออะไร
ยานั้นมีผลข้างเคียงอย่างไร
การออกฤทธิ์ของยาเป็นอย่างไร
กินไปแล้วนานเท่าไหร่จะออกฤทธิ์
และโอกาสที่จะแพ้ยานั้นมีมากหรือน้อย
เป็นเรื่องสำคัญมาก
เพราะสิ่งที่ต้องเข้าใจก็คือว่า
ยา
คือสารเคมีอันตรายอย่างหนึ่ง
การแพ้ยาทำให้ตายได้รวดเร็วและง่าย ๆ
ทุกวันนี้
ข้าพเจ้าค่อนข้างจะปฏิเสธยา
ข้าพเจ้าไม่ค่อยจะอยากกินยา
พยายามหลีกจากยาให้มากที่สุด
ยกเว้นยาบางตัว
ที่ข้าพเจ้าต้องกิน
เพื่อรักษาโรคประจำตัว
มันจะมีสักกี่คน
ที่คิดถึงความมีเหตุผล
ในท่ามกลางความรักจัดจ้าน
และในท่ามกลางความเกลียดขุ่นคลั่ก
ในท่ามกลางอารมณ์รุนแรง
ในท่ามกลางความบ้าคลั่ง
ในท่ามกลางทุกสิ่งเหล่านี้
ข้าพเจ้ามักจะนิ่งเงียบ
และมองมาที่ตัวเอง
เมื่อใครที่อยู่ในอารมณ์เหล่านี้
กำลังตะคอกข้าพเจ้า บริภาษ ด่าว่า
หรืออะไรก็ตามแต่
ข้าพเจ้าจะนิ่งเงียบ
(แม้ว่าปกติ
ข้าพเจ้าไม่เคยที่จะไม่เถียงใคร)
ไร้ประโยชน์ในการแสดงเหตุผล
แก่บุคคลผู้ซึ่งทรงอารมณ์แห่งอคติเหล่านี้ไว้
อย่าให้ความรักโง่ ๆ ทำร้ายคนอื่นเลย
อย่าปล่อยความหวังดีแบบไม่มีความรู้ เสียดแทงเพื่อนมนุษย์เลย
ละทิ้งความฉลาดจอมปลอมบนมายาคติแห่งโมหะออกเสียจากหัวใจบ้างเถิด หากคิดจะทำเพื่อผู้อื่น
มิเช่นนั้น
ก็จงใช้ชีวิตอยู่แต่เพียงผู้เดียว
Arty Dhanyaawalaya
07 05 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น