บิกแบงแห่งชีวิต

อยากจะเขียนเรื่องสั้นสักเรื่องหนึ่ง

หรือบทกวีสักบทหนึ่ง

แด่กาลเวลาที่ผ่านไป

และแด่ดอกแก้วที่ร่วงโรย

อยากให้ความอบอุ่นบางอย่าง

มาเยือนตัวละครในนิยายที่แห้งแล้งบ้าง

แม้บางครั้ง

ทุกคนในเรื่องนั้นจะเกลือกเคล้าน้ำตา

นุ่งห่มความโศก

และบริโภคความหม่นหมอง

ใกล้จะผ่านไปเกือบหนึ่งปีที่ข้าพเจ้าได้ลาออกจากราชการ

และออกจากระบบอันไม่น่าข้องแวะ

เกือบหนึ่งปีที่บังเกิดสิ่งทั้งหลายทั้งมวลในชีวิต

ประดุจการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่

เป็น "บิกแบงแห่งชีวิต"

เป็นสายพานเชื่อมโลกหนึ่งกับอีกโลกหนึ่ง

เป็นประตูที่เปิดจากด้านหนึ่งไปสู่อีกด้านหนึ่ง

เป็นเส้นผมที่ยกออกจากภูเขา

วันก่อนรู้สึกไม่ค่อยสบาย

ไม่ได้ไม่สบายมานานหลายปีมาก

แต่ก็ไม่เคยสบายเลยอยู่แล้ว

ความสบายดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับมนุษย์อย่างหนึ่ง

หรือไม่ก็เป็นเหมือนเพื่อนผู้ขี้อาย

เขาจึงไม่อยากจะมาพบเรา

ไม่อยากจะเจอเรา

หรือเมื่อเจอเราแล้วเขาก็รีบทำร้ายเราแล้วเดินจากไปเสีย

มันเป็นอย่างไรเมื่อถูกความสบายทำร้าย

มีเรื่องมากมายที่อยากจะเล่า

มีเรื่องมากมายที่อยากจะบอกกล่าว

แก่ใครสักคน

แต่ก็เก็บไว้

เพราะไม่รู้ว่า

ใครสักคน

จะมีเวลาเพียงพอ

ที่จะฟัง

ใครสักคน

หรือเปล่า

Arty Dhanyaawalaya

08 04 2554

พรุ่งนี้จะเดินทางไปยังอุดรธานี

บ้านเกิด

โดยรถยนต์สองที่นั่งส่วนบุคคล

...โดยขับเอง