เช้าศักดิ์สิทธิ์

สัปดาห์นี้มาประชุมที่กรุงเทพฯ เกือบทั้งสัปดาห์

ไม่มีอะไรมากมาย นอกจากการประชุมที่น่าเบื่อ

work shop เน่า ๆ ตามแบบฉบับที่มีให้เห็นกันเกลื่อนเมือง

เมื่อไหร่ประเทศไทยจะเลิกวิธีการลอกเลียนแบบซ้ำ ๆ กันอย่างมโหฬารเสียที

เพราะเหตุอย่างนี้ ๆ ข้าพเจ้าจึงหนีออกจากห้องสี่เหลี่ยมคับแคบนั่น

มานั่งปลอยหัวใจสบายอารมณ์

ชีวิตจะมีอะไรมากมายนัก

ผู้คนหลงว่ามิจฉาคือสัมมา มากต่อมาก


++++++++++

วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก

การรำลึกความหลังเป็นดังการอ่านนิยายสัจนิยมน้ำเน่า

เมื่อการเดินทางเพื่อเห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็นใกล้จะจบสิ้น

เมื่อการเดินทางเพื่อได้ยินในสิ่งที่ไม่เคยได้ยินใกล้จะจบลง

นิยายน้ำเน่าแบบสัจนิยมหรือแม้แต่สัจนิยมสมัยใหม่ที่เขาอ้าง

ก็จะถึงกาลอวสานแล้วเสียด้วย

บทเพลงทิพยพาทย์บรรเลงร่ำรอรับการกลับคืนของทวยเทพทั้งหลาย

ผู้เปลี่ยนภพจากภพมาสู่ภพ

ไพเราะยิ่งกว่าเสียงใด ๆ ในจักรวาล

+++++++++++++++++++


เช้าอันศักดิ์สิทธิ์มีเพียงเช้าเดียว

แม้เช้าที่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ก็มีเพียงเช้าเดียว

เช้าทั้งหลายล้วนแต่ละเช้า

เป็นปัจเจกแต่เจียนจะเหมือนของโรงงาน

คือคล้ายกันแทบทุกเช้า

+++++++++++++++++

ธัชชัย ธัญญาวัลย

12/02/2553