เช้านี้คือเช้าสุดท้ายที่จะได้ใช้ชีวิตแบบคนกรุง
ขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงาน นั่งแท็กซี่ต่อ หรือว่า
นั่งวินในกรณีรีบ ๆ อะไรเทือกนี้
จากอ้อมกอดของมหานคร
สู่อ้อมกอดของท้องถิ่นต่างจังหวัด
และการทำงานแบบ "ข้าราชการ"
เป็นสิ่งใหม่ที่จะเข้ามาในชีวิต
แน่นอนว่า คงไม่สบายอย่างคลินิกเอกชนที่เคยทำ
ที่เราอยากทำอะไรก็ได้ ตามใจเรา
แม้วันสุดท้าย
วันนี้ก็ยังต้องไปทำคลินิก
และไปธุระเกี่ยวกับหนังสือ
เรียกว่า ทำงานกันจนวันสุดท้ายเลยทีเดียว
วันก่อน ๆ ก็ทำงานตามปกติ
ข้าพเจ้าไม่ค่อยมีวันหยุดพักผ่อน
หรือเวลาสำหรับพักผ่อนมากนัก
บางวันก็ต้องทำงานตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
จากเช้าของวันหนึ่งไปสู่เกือบเที่ยงของอีกวัน
ก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ต่างจังหวัดแล้วจะต้องทำงานเยอะอย่างนี้หรือไม่
แต่ที่รู้แน่ ๆ คือ
อาจจะมีเวลาสำหรับเขียนหนังสือมากขึ้น
( หรือป่าว )
ไม่ได้ไปร่ำลาสถานที่แห่งใด
เพราะกระทันหัน
แดดเช้าวันนี้มาเร็ว
หน้าหนาว
อากาศร้อน
เมื่อคืนตื่นมาตอนตีหนึ่ง
เพื่อเก็บของที่ยังเก็บไม่เสร็จ
กว่าจะเสร็จก็เช้า
และต้องขนลงไปที่ชั้นหนึ่ง ( จากชั้น ๘ )
ขอบคุณคนคิดลิฟท์
ไม่งั้นคงไม่อาจมีชีวิตยืนยาวนัก
ลำพังแค่หนังสือก็หนักหนาเอาการ
อำลาเช้านี้ที่กรุงเทพ
อำลาห้องที่เคยอยู่มานาน
นานจนเหมือนบ้านอีกหลังหนึ่ง
อำลาสายลม แสงแดด
และกลิ่นไอของมหานคร
กลับสู่บ้านจริง ๆ ของเราเสียที
ธัชชัย ธัญญาวัลย
09/11/2552
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น