ชีวิตที่มีน้อยนิด

สวัสดีครับทุกท่าน

ผมหายหน้าหายตาไปนาน

แต่ไม่ได้หายไปไหน

เนื่องจาก

หลังจากกลับมาจากค่าย

"อ่าน เขียน เรียน คิด"

แล้วก็ยุ่งนิดหน่อย

เพราะต้องไปทำเว็บบล็อกเพื่อรวมกลุ่ม

ตอนนี้ก็ยุ่งอยู่กับการทำหนังสือ

ซึ่งผมคิดว่าจะไม่ได้ยุ่งกับกระบวนการพวกนี้อีกแล้ว

แต่ที่ไหนได้

ต้องยุ่งมากกว่าเดิม

ผมคิดว่า

ช่วงเดือนมีนาคมปลาย ๆ เดือนของทุกปี

คงจะเป็นช่วงทำหนังสือของผมกระมัง

เพราะ ปีก่อน ๆ ก็ทำ "ผลส้มสีน้ำเงิน"

แต่นั่นเป็นครั้งแรก จึงวุ่นวายกว่านี้มาก

เรื่องการเตรียมต้นฉบับ

แต่คราวนี้ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการเตรียมต้นฉบับ

แต่ยุ่งกับการตามต้นฉบับครับ

หากมิใช่ว่าการเตรียมต้นฉบับจะไม่ได้ทำ

ก็ยังทำเหมือนเดิม

แค่มันคล่องขึ้นรู้ว่าต้องทำอะไร ๆ ทำนองนั้น

นี่ผมยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวาน

จวนจะครบ 24 ชั่วโมงอีกแล้ว

ผมเป็นอย่างนี้บ่อยครับ

โต้รุ่ง

อย่างนี้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญมาก ๆ

แต่ไม่ได้อยากให้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ดอกครับพี่น้อง

อืม

ฝอยมาก็มากละ

หนังสือที่เราจะทำกันที่ว่า

ก็เป็นพ็อกเก็ตบุคนี่แหละ

ชื่อ

"เช้า-สาย บ่าย-เย็น"

เป็นอย่างไรเดี๋ยวรอยล

ผมอุบไว้ก่อน

เรื่องนี้ผมเป็น บ.ก. เอง

เดี๋ยวผมจะมาเล่าเรื่องการเป็น บ.ก. ให้ฟังด้วย

ถ้าไม่ลืม หรือมีเวลาว่าง

ช่วงนี้ชีวิตผมงานเข้าเยอะ

ทั้งต้องทำงานหาเงิน ต้องทำหนังสือ

ทำบล็อก ( หลายบล็อก )

ต้องติดต่อคนนั้นคนนี้

แถมมีเพื่อนมาชวนอยากให้ไปสอนพิเศษอีก

และนอกจากนี้

ผมยังจะต้องหาโรงเรียนให้น้องผมเรียนด้วย

วุ่นวายหนอ

แต่ก็โอเคครับ

รับได้ ทำได้

พอใจ

เนอะ

ชีวิตคนเราไม่นานก็ตาย

อยากทำอะไรก็รีบทำเถอะครับ


อ้อ

ไปเยี่ยมบล็อกกลุ่มวรรณกรรมของพวกเรา

ต้องใช้คำว่าพวกเรา เพราะกลายเป็นพวกเดียวกะเขาไปแล้ว

ที่ http://youngthai.blogspot.com

ตลอด 24 ชั่วโมง

ธัชชัย

28/03/2552