ที่รักของฉัน
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
ฉันเสียใจกับเธอด้วย
หักห้ามใจเสียเถิด ทุกอย่างก็เป็นเช่นนี้
มันแก้ไขอะไรไม่ได้
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
หยุดร้องไห้เถอะนะ
เข้มแข็งเถอะนะ
อย่าอ่อนแอไปหน่อยเลย เราต้องอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้
ลุกขึ้นเถิด ชีวิตยังมีความหวัง
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
เธอทำดีที่สุดแล้ว
เธอมีคุณค่า
เธอปรารถนาดี
ฟังนะ ฉันจะเล่านิทานให้เธอฟัง
ที่รักของฉัน
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
มาสิ นี่มือของฉัน
จับมือของฉันเอาไว้
ลุกขึ้นมา แล้วโอบกอดฉัน
ฉันจะมอบความอบอุ่นให้เธอ
ประดุจผ้าห่มหนาและหอมนุ่มในห้องนอนแห่งฤดูหนาว
ผู้รอคอยเธออยู่ตลอดเวลา
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
ฉันก็เหมือนเธอ
เคยเจ็บปวด
เคยผิดพลาด
เคยเสียใจ
และโง่เขลา
ฉันคงไม่พูดกับเธอว่า...
ฉันเข้าใจ
เข้าใจความรู้สึกนั้น
ร้องไห้เถิด พูดออกมาเถิด
ฉันจะนิ่งเงียบ
รับฟัง รับรู้
อยู่เคียงข้าง
ที่รักของฉัน
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
พฤ 13/11/2551
อาทิตย์ 16/11/2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น