พอดีน้องมาที่ศูนย์หนังสือจะเอา handy drive
ก็เลยถือโอกาสยืมตังค์มันซะเลย 555+
( เอ่อ คือว่าอันนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะเล่าสักกะหน่อย )
ระหว่างรอยืมตังค์ก็เลยหาหนังสือในนั้นอ่านไปพลาง ๆ
อย่างที่ทราบกันว่าศูนย์หนังสือจุฬาฯสาขาสยามน่ะ มีที่นั่งให้อ่านฟรีอยู่ชั้นสอง
แต่ก่อนมันก็อยู่ชั้นแรกนั่นแหละแต่ไป ๆ มา ๆ เขาขยายกิจการ / พื้นที่ / อาณาเขต หรืออื่นใดก็ไม่ทราบ ก็เลยย้ายที่อ่านหนังสือฟรีไปไว้ชั้นสอง ตอนแรก ๆ ก็ย้ายไปซะไกล คนเดินไปไม่ถึง ถ้าไม่ใช่ขาประจำ ตอนนี้ ( ซึ่งก็นานแล้วแหละ )ก็เลยย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ บันได จะได้เข้าถึงได้ง่าย ๆ ว่างั้น
วันนี้เอาหนังสือที่เล็งไว้นานแล้วมาอ่านนั่นก็คือ บ้านหลังนี้มีห้องไว้แบ่งให้เช่า ( หรืออะไรเทือกนี้ จำไม่ได้เพราะชื่อมันยาว ) ของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ อ่านไปก็ขำในความกระแทกแดกดันและลูกเล่นต่าง ๆ ของท่านนักเขียนจริง ๆ อ่านไม่จบก็ต้องเอาไปวางไว้ก่อนเพราะน้องจะกลับบ้าน เหลืออยู่ครึ่งเล่ม เดี๋ยววันถัดไปจะไปอ่านให้จบ จบแล้วก็ไม่ต้องซื้อ อิอิ ข้าพเจ้าเป็นอย่างนี้ประจำ ชอบไปอ่านหนังสือฟรี อ่านแล้วก็ไม่ซื้อ แต่บางเล่มถ้าชอบก็จะซื้อนะ คือ เล่มไหนอ่านแล้วชอบมากจะไม่ยืนอ่านจนจบแต่จะซื้อมาอ่าน ( ถ้าอ่านจบก็ไม่ต้องซื้อมันมาอ่ะดิ และอีกอย่างต้องไม่อ่านเล่มที่ชอบมากให้จบไปเลย เพราะเดี๋ยวจะเสียดายที่ไม่ได้ซื้อ )
กลับมากก็กินข้าวแล้วก็มาที่นี่ ข้าวก็ซื้อไปกินตรงที่อ่านหนังสือพิมพ์ กินไปอ่านไป เป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดีอย่างนี้มาแต่เด็ก คือ ชอบอ่านหนังสือเวลากินข้าว เป็นสองอย่างเท่านั้นในชีวิตที่ทำพร้อมกันได้ ถ้าจะให้ทำสองอย่างแบบอื่นไม่ได้ เช่น กินข้าวกับใส่รองเท้า หรืออะไรเทือกนั้น ( เอ่อ T_T ขำมั้ยน่ะ )
อีกอย่างหนึ่งไม่ชอบกินข้าวในโรงอาหารเพราะกลิ่นอาหารที่เขาทำมันฉุน เป็นโรคแพ้กลิ่นฉุน อยู่นาน ๆ ไม่ได้ และท้ายที่สุด กลิ่นมันจะติดเสื้อผ้าเรามาด้วย ซึ่งเป็นกลิ่นที่ไม่น่าพิสมัยเท่าไหร่นัก
ช่วงนี้มีพล็อตเรื่องในหัวเยอะมากแต่ไม่ได้เขียน เพราะมัวขี้เกียจอยู่ เอาเป็นว่า ขยันเมื่อไหร่ เดี๋ยวเขียน คาดว่าคงได้อ่านกัน ช่วงนี้ อ่านลมอ่านแล้งที่ฝอยไปอย่างนี้พลาง ๆ ก่อนนะขอรับ
สวัสดีวันพุธ
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น